مطالب در عرفان و تصوف

سید جلال الدین آشتیانی فیلسوف معاصر و از شارحین و مروجین فلسفه ملاصدرا و حکمت به اصطلاح متعالیه  در کتاب شرح مقدمه قیصری بر فصوص الحکم با طرح این مطلب که طریقه صوفیان و اهل مکاشفه بر طریقه اهل نظر ترجیح دارد، شیوه عرفا و صوفیه را در بیان اسرار و دقایق مربوط  به توحید و معاد از شیوه بیان …

ولایت پذیری و سرسپردگی به اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام اساسی ترین شرط ورود به عرفان ناب اسلامی است و بدون این ولایت ، طی مسیر و سیر و سلوک عرفانی ممکمن نیست. و همچنین اگر کسی ذره ای محبت خلفای غاصب را در دل داشته باشد نمیتواند در مسیر صحیح و صراط مستقیم قدم بگذارد. علامه مجلسی احادیثی در «بحار» ج ۲۷ از ص ۵۱ تا صفحه ۶۳ از تفسیر قمی نقل فرموده است. در روایت ابن الجارود از ابوجعفر(ع) در تفسیر قول خدای تعالی «ما جعل الله لرجل من قلبین فی جوفه» یعنی: خدای تعالی در باطن هیچ فردی دو دل قرار نداده است؛ فرمودند: اما دوست ما خالص می‌گرداند محبت به ما را همچنان که طلا به واسطه‌ی آتش خالص و پاک می‌شود به طوری که در آن طلا هیچ ناخالصی نیست. کسی که می‌خواهد بداند محبت ما را ـ یعنی بداند محبت خالص خود را به ائمه علیهم السلام ـ پس دل خویش را امتحان کند، پس اگر در محبت ما محبت دشمن ما را شریک قرارداده، او از ما نیست و ما از او نیستیم و خدای تعالی دشمن این گونه کسان است و جبرئیل و میکائیل و خدا دشمن کافران

تقوی الهی و قرآنی در حکمت متعالیه و اندیشه ملاصدرا فراموش شده است. هرکجا گفتند ما حاضریم مناظره کنیم و با همان تکنیکی که در بدایه و نهایه است ثابت می کنیم که اینها نمی توانند کاری کنند. خلاصه ای از مباحث جناب دکتر عباسی : قطعا اگر مرحوم طباطبایی و مطهری میدانستند موضوع فلسفه ماده اولیه است هیچگاه بحث فلسفه اسلامی را مطرح نمی کردند. فلسفه اسلامی آکنده از التقاط هست و نمی تواند نجات بخش باشد. انقلاب ماهم صدرایی نبوده است. به عنوان مثال صدرایی ها نتوانستند یک طرح اقتصادی حد اقل دوصفحه هم برای طرح تحول اقتصادی به صورت درست و مفید ارائه بدهند.

جلال الدین محمد بلخی معروف به مولوی ، آن ولی خدا! ، متفکر کبیر و عارف سترگ با ضمیری پاک و زلال! به بیان اشعار فوق العاده و عرفانی در دیوان و مثنوی خود پرداخته و جانهای تشنگان را از دریای معرفت! سیراب نموده است. اشعار مولوی از روح بزرگ و ملکوتیش! سرچشمه گرفته و مثنوی حاصل پربارترین دوران عمر اوست و همانطور که خود در مقدمهٔ مثنوی معنوی ادعا کرده : « هذا کِتابُ الْمَثنَوى‏، وَ هُوَ أُصولُ أُصولِ أُصولِ الْدّین، فى کَشْفِ أَسْرارِ الْوصولِ وَ الْیَقین!، وَ هُوَ فِقْهُ اللَّهِ الاکْبَر، وَ شَرْعُ اللَّهِ الازْهَر، وَ بُرهانُ اللَّهِ الاظْهَر، مَثَلُ نُورِهِ کَمِشْکاهٍ فِیها مِصْباحٌ، یُشْرِقُ إِشْراقاً أَنْوَرَ مِنَ الْإِصْباحِ، وَ هُوَ جِنانُ الْجَنانِ، ذو الْعُیونِ وَ الْأَغْصانِ، مِنْها عَیْنٌ تُسَمّى‏ عِنْدَ ابْناءِ هذا السَّبیلِ سَلْسَبیلاً، وَ عِنْدَ اصْحابِ المَقاماتِ وَ الْکَراماتِ خَیْرٌ مَقامًا وَ أَحْسَنُ مَقِیلًا، الأَبْرارُ فیهِ یَأکُلونَ وَ یَشْرَبُونَ، وَ الْأَحْرارُ مِنْهُ یَفرَحُونَ وَ یَطْرَبونَ، وَ هُوَ کَنِیلِ مِصْرَ شَرابٌ لِلصّابِرینَ، وَ حَسْرَهٌ عَلى‏ آلِ فِرْعَوْنَ وَ الْکافِرینَ، کَما قالَ تَعالى‏ یُضِلُّ بِهِ کَثِیراً وَ یَهْدِی بِهِ کَثِیراً…….. و انه شفاه الصدور و جلاء الاحزان و کشاف القرآن و سعه الارزاق و تطییب الاخلاق، بایدی سفره کرام برره یمنعون بان لا یمسّه الا المطهرون!» ترجمه ی بخشی از عبارت فوق: این کتاب اصول اصول اصول دین در گشودن رازهای وصول به حق و یقین و فقه اکبر خداوند است … شفای سینه ها و زداینده اندوه ها و کشاف رازهای قرآنی و فراخی بخش روزی معنوی و پاک کننده اخلاق است که به دست فرشتگان کرام نوشته شده و آنان جز پاکان را به حقایق آن راه نمی دهند!

  ═════════ ♥ೋღ☃ღೋ♥ ═══════════ بیاندیشیم که معارف و اعتقادات دینی مان را از چه کسی می گیریم. ═════════ ♥ೋღ☃ღೋ♥ ═══════════

  امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف نیز در زیارت ناحیه ی مقدسه خطاب به جد مظلوم خود می­فرماید: « فَلَئِنْ اَخََّرَ تْنِی الدُّهُورُ وَ عاقَنی عَنْ نَصْرِکَ الْمَقْدُورُ وَ لَمْ اَکُنْ لِمَنْ حارَبَکَ مُحارِباً وَ لِمَنْ نَصَبَ لَکَ العَداوَهَ مُناصِباً، فَلأَََََنْدُبَنَََّکَ صَباحاً و مَسآءً، وَ لَأَ بکِْیَنَّ لَکَ بَدَلَ الدُّمُوعِ دَماً حَسْرَهً عَلَیْکَ وَ تَأَسُّفاً عَلی مادَهاکَ وَ …

  رسیدن به توحید خداوند از طریق سماع موسیقی به زعم صوفیان ♥♠*** صوفیه فرقی بدعت گذار در دین هستند،،، از آنها برائت میجوییم***♠♥

امروزه سخن دربارة ابن عربي بسيار است ، بعضي او را واصل به حق و بعضي او را دور از حق معرفي مي كنند ، بعضي او را از عامه و بعضي از خاصه ، نظر شما چيست ؟ بهتر است كه قدري با فتاوي ابن عربي آشنا شويد كه شايد بدين وسيله، به جواب سؤالات خود نزديك شوید. 1- كسي كه نماز خود را حتي از روي عمد ترك كند، قضا ندارد. «علماء در اين امر اختلاف كردند، لذا بعضي معتقدند كه قضاي نماز بر ترك كننده عمدي نماز واجب است و بعضي قائل هستند كه قضاي نماز بر ترك كننده عمدي نماز واجب نيست و من هم به آن قائل هستم و البته علماي اهل سنت در اين اختلاف ندارند كه او گناهكار است ولي درباره فرد بيهوش، برخي اعتقاد دارند كه بر او قضاي نماز، واجب نيست و من هم به همين قائلم.»[1]

  از منظر متصوفه وجودی غیر خدا نیست لذا وجود بت هم وجود خداست واگر او را بپرستی گویا خدا را پرستیده ای این در حالی است که در مکتب عقل وشریعت ذات خدا غیر از ذات مخلوق است. (ذات خدا غنی محض است ومخلوق به تمام معنا محتاج اوست)

ابو عبدالله محمد بن علي طايي حاتي اندلسي معروف به ابن عربي از مشاهير عرفان، در قرن ششم و هفتم مي زيسته است. او در هفتم رمضان سال 560 هجري قمري در مرسيه متولد و در 28 ربيع الاخر سال 638 در دمشق در گذشت. قبر او در صالحيه دمشق است . سخن در باره ي ابن عربي و عقايد او بسيار است، بعضي او را شيعه و برخي او را از عامه‌ مي دانند. در شماره ي قبلي، بعضي از فتاوي ابن عربي را از كتاب فتوحات ذكر كرديم كه عبارتند از: الف) عدم وجوب قضای نمازی که عمداً ترک شده­است ب) عدم اشكال استماع غنا. ج) عدم حرمت تخلّی به سوی كعبه. د) وجوب نماز جمعه بر مسافر. هـ) عدم وجوب قضا و كفاره بر كسي كه دانسته روزه بخورد. بر آگاهان مسايل شرعي، روشن است كه اين فتاوي با هيچ يك از نظرات علماي شيعه از گذشته تا حال هماهنگ نيست. در اين شماره نظر شما را به پاره اي ديگر از فتاوي ابن عربي جلب مي­كنيم: