پایگاه اطلاع رسانی وحید باقر پور کاشانی وحید باقر پور کاشانی
صوت سخنرانی:
سخنران: دکتر وحید باقرپور کاشانی
𑁍 ┈┈ 𑁍 ┈┈ 𑁍 ┈┈ 𑁍 ┈┈ 𑁍
•دانلود کلیپ، pdf و صوتِ سخنرانی با کلیک روی عبارات زیر:
┓ 🖌┏؛
┛┗؛تقارن نابودی اسلام با ظهور امام عصر علیه‌السلام.
شبهه شبهه‌ی دقیقی هست!
ببینید امام وقتی تشریف میارن، این‌طوری نیست که به‌طور طبیعی یک حرکت نظامی و تغییراتی بخوان به‌صورت عادی به وجود بیارن!
امام وقتی میاد، غیر عادی عمل می‌کنه! با معجزه عمل می‌کنه!
یعنی از همون صیحه‌ی آسمانی که خودش معجزه هست همه صدای حضرت رو می‌فهمند می‌شنوند، که یک صیحه‌ای جبرئیل می‌ده و ندا می‌ده در ارتباط با خروج حضرت، ظهور حضرت، همه این رو می‌شنوند و درک می‌کنند، خب وقتی چنین باشه این معجزه، بقیه‌ی کارهای حضرت هم از اول معجزه هست.
خب اگه بنا به معجزه باشه امام حسن عسکری علیه‌السلام که از دنیا می‌رفت، آقا قیام می‌کرد!
اون صیحه می‌اومد و قیام می‌کرد همه رو از بین می‌برد! ظالمین رو از بین می‌بردن، عدالت هم برقرار می‌کردن؛ جنایت هم اون موقع بود.
یا می‌گی که خب حالا غیبت کردن، یک مدتی غیبت کردن، نواب اربعه بودن؛ یعنی چی؟
با حضرت در ارتباط بودن، مردم سؤالات‌شون رو که می‌پرسیدن این می‌اومد خبر می‌داد به حضرت سؤال می‌کرد، دقیقاً جواب اون‌ها رو می‌گرفت به مردم می‌داد؛ این هم گیری نداره!
ولی غیبت کبری چه معنا می‌ده؟
این اشکال قوی هست به نظر من!
جواب آقا شیخ مجتبی قزوینی یک جواب استثنائی هست!
کتاب من زیاد دیدم، خیلی‌ها این قسمت عذر می‌خوام ماست‌مالی کردن!
این جواب خیلی جواب دقیقی هست! دقت بکنید چی جواب داده می‌شه؛ می‌فرمایند:
«عصیان بشر تا حد محدودی مانع از ظهور حضرت است. یعنی تا موقعی که نوامیس و حقائق اسلام به کلی از بین نرفته باشد و اما وقتی که ظلم و جور، عالم را فرا گرفت، حقائق و احکام الهی و قرآن به کلی تعطیل، ارکان اسلام منهدم گردید، ظهور به قهر و غلبه و اصلاح کلی لازم خواهد شد».
دقت بکنید!
می‌گه تا اندازه‌ای آقا غائب خواهد بود به این اندازه که اصل پایه‌های اسلام باشه! بنیه‌ی اسلام باشه! مواضع تشیع باشه!
خب تا اون‌جا اصلش کفایت می‌کنه. ولو اختلافاتی باشه دور از مبنا نیست!
حالا فرض بکنید یک مرجع تقلید می‌گه که در وقتی شما روزه‌دار باشی، سرت رو زیر آب بکنی روزه‌ات باطل هست؛ یکی می‌گه باطل نیست! این به جایی اون‌قدر برنمی‌خوره!
طرف نهایتش احتیاط می‌کنه؛ می‌گه تو این اگه اختلاف هست، ماه رمضون شنا نمی‌کنم، سرم رو زیر آب نمی‌کنم.
اما اگه کار برسه که کلاً دین لوث بشه، دین از بین بره، قیام می‌کنه حضرت!
مثال می‌زنم؛ در مورد ائمه‌ی معصومین دیگر هم این مواضع بوده.
«به همین دلیل که راجع به ارسال رسل و نصب امام گذشت، چنانکه تسلیم ظاهری و خانه نشستن علی علیه‌السلام به این منظور بود که کاملاً اسلام از بین نرفته بود. از این جهت پس از در گذشت حضرت رسول، یکی از حاضرین در میان جمعیت گفت:
اگر کسی بگوید به زمان جاهلیت برگردید چه خواهید کرد؟»
اصلاً کلاً پیامبر رو بذاریم کنار، به زمان جاهلیت برگردیم. امیرالمؤمنین در ارتباط با غصب خلافتش خانه‌نشین کرد، ثبت شد یعنی خود حضرت ثبت کرد دیگه. دست به قبضه‌ی شمشیر نبرد.
«فرمودند هیچ کس جواب نداد».
گفتن اگه ما برگردیم به زمان جاهلی، کفر و شرک، چی می‌شه؟
هیچکسی حرف نزد.
«علی علیه‌السلام فرمود:
هرکس چنین بگوید سر از پیکرش خواهم برداشت».
یعنی تا این‌جا صبر کردم، قیام می‌کنم بعد می‌فرمایند:
«یعنی صبر می‌کنم تا موقعی که حقایق اسلام و قرآن باقی باشد. صبر و صلح امام حسن علیه‌السلام و قیام مولا سیدالشهداء حسین‌بن علی علیه‌السلام نیز روی همین نکته و اساس به وجود آمد که حقایق قرآن نزدیک به از بین رفتن بود».
بحث صلح هم همین بود.
صلح امام حسن علیه‌السلام که آقا شش ماه بیشتر خلافت نکرد؛ چرا صلح کرد؟ نفاق و بین بردن دین در بین اصحاب امام حسن علیه‌السلام بود، فریب‌کاری اون‌ها هم بود، اصل اسلام رو هوا بود!
که وقتی میاد پیش امام می‌گه آقا شما چرا صلح کردی؟
می‌گه هر آن‌چیزی که این خورشید به هر جا می‌تابه فایده داره، صلح من فایده‌اش برای شما شیعیان و برای اسلام بیشتر از این بود! یعنی اگه بنا باشه اصل اسلام از بین بره، علی می‌گه چی؟ خانه نشین می‌شم!
زهرا علیها‌السلام رو بزنن سکوت می‌کنه!
حضرت مجتبی علیه‌السلام، خلافت رو ازم بگیرن! خلافت رو می‌دم.
ـزمان امام حسن علیه‌السلام، معاویه بود. معاویه ظواهر اسلام رو حفظ می‌کرد.
یزید علنی می‌گساری، زنبارگی، ارتباط با محارم و خیلی مسائل دیگه که خود اهل تسنن اشاره کردن، دین رو داشت لوث می‌کرد، دین رو از بین می‌برد!
یعنی مردم به این‌جا رسیده بودن که می‌گفتن نکنه این‌ها همه بازی هست!
خودش هم شعر خونده که پیامبر و این‌ها بازی در آوردن! وحی کجا بود؟ این حرف‌ها کجا بود؟
یزید چی گفت؟ گفت آقا نباید اسم این پیامبر رو مناره‌ها دیگه گفته بشه!
باید از بین بره!
این‌جا امام حسین علیه‌السلام دیگه مثل امام حسن علیه‌السلام صلح، صبر، این حرف‌ها نبود!
دست به شمشیر بود!
حالا ببینید نکته این‌جا اینه؛ اصل مسئله‌ی غیبت پا برجاست، تا جایی که نخوان دین، اصلش، اساسش از بین بره! اون‌جا بکنه دیگه حضرت…!
لذا این‌قدر تأکید شده ظلم و جور؛
ظلم و جور! یعنی چی خب؟ ظلم و جور
این‌ها که بوده نه نه! ظلم و جور نه! اینکه این مسائلی که ما داریم رؤیت می‌کنیم و بوده از قبل! ظلم و جور از قبل بوده که!
نه! اساس هدایت رو بخوان بهش جور می‌کنن!
«زمانی که احکام به کلی تعطیل و دین خدا ضایع گشت، حضرتش قیام خواهد کرد.
به خواست و نخواست مردم مربوط نخواهد بود. چنانچه مضمون بسیاری از روایات و ادعیه این است. مخصوصاً در دعای شریف ندبه که بیان خلاصه‌ی روایات است تصریح به همین مطلب کرده».
پس تا این‌جا اصل اتمام حجت صورت گرفته و همین مسائلی که هست، اثبات وجود نازنین حضرت می‌کنه.
همین قرآن خودش دلیل بر حقانیت اسلام هست، خودش معجزه هست یک نفر بخواد از همین قرآن می‌فهمه.
به دستورات اسلام، به اخلاق اسلام، به فقه اسلامی، به عقائد اسلامی، اگر چنانچه با تدبیر و تعقل و تفکر و پژوهش بره، به اون‌ها می‌رسه.
هرچند که یک‌سری اختلافات در بعضی مسائل به صورت جزئی هست، اما ارکان دین از بین نمی‌ره.
اما اگه بنا باشه اصل ارکان از بین ببرن، این‌جا دیگه اصلاً مردم بخوان یا نخوان مهم نیست!
کما اینکه یزید می‌خواست این کار رو بکنه امام حسین علیه‌السلام قیام کرد!
اساس دین می‌خواد از بین بره، حضرت مجتبی علیه‌السلام صلح کرد!
اساس دین بنا بود که آقا دست به شمشیر بشه، حضرت امیر از بین می‌رفت چی‌کار کرد؟ خانه‌نشین شد سکوت کرد!
دکتر وحید باقرپور کاشانی
