برخی از فتاوای ابن عربی

امروزه سخن درباره ابن عربی بسیار است ، بعضی او را واصل به حق و بعضی او را دور از حق معرفی می کنند ، بعضی او را از عامه و بعضی از خاصه ، نظر شما چیست ؟ بهتر است که قدری با فتاوی ابن عربی آشنا شوید که شاید بدین وسیله، به جواب سؤالات خود نزدیک شوید.

 

۱- کسی که نماز خود را حتی از روی عمد ترک کند، قضا ندارد.

«علماء در این امر اختلاف کردند، لذا بعضی معتقدند که قضای نماز بر ترک کننده عمدی نماز واجب است و بعضی قائل هستند که قضای نماز بر ترک کننده عمدی نماز واجب نیست و من هم به آن قائل هستم و البته علمای اهل سنت در این اختلاف ندارند که او گناهکار است ولی درباره فرد بیهوش، برخی اعتقاد دارند که بر او قضای نماز، واجب نیست و من هم به همین قائلم.»[۱]

 

۲- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله و سلم غنا گوش می کردند.

«چون روز عید روز سرور و خوشحالی و زینت است و در آن روز نفوس، بر طلب بهره مندی و کامیابی شان از نعمتها استیلا و توان دارند و آنها (نفوس) را شرع در آن روز به تحریم روزه، یاری کرده و برایشان دراین روز بازی و زینت مقرر کرده است و در این روز سیاه پوستان حبشی در مسجد رسول صلی الله علیه وآله و سلم[ بازی می کردند و آن حضرت ایستاده و ایشان را می نگریست، و عایشه پشت سر آن حضرت ایستاده بود و در این روز دو ترانه خوان به خانه آن حضرت وارد شدند و در بیت او، ترانه خواندند و آن حضرت می شنید و چون ابوبکر صدیق هنگامی که وارد خانه شد و آن دو را مشاهده کرد ـ خواست با آنها تندی کند ـ رسول خدا به او فرمود : این دو را ای ابابکر واگذار، زیرا امروز روز عید است.»[۲]

۳- رو به قبله بودن در هنگام غایط و بول کردن جایز است.

«از این آداب در باب رو به قبله بودن در هنگام غائط و بول و پشت کردن به قبله، سه مذهب وجود دارد، پس بعضی قائلند که در هنگام غائط یا بول کردن در هر موضعی که باشد، رو به قبله بودن جایز نیست و بعضی هم بطور مطلق رو به قبله بودن را جایز می دانند و من هم به همین قائلم.»[۳]

 

۴- نماز جمعه بر مسافر واجب است.

«برخی قائلند که نماز جمعه بر مسافر واجب می شود و من هم بدان قائل هستم.»[۴]

 

۵- روزه به خوردن و آشامیدن عمدی، قضا و کفاره ندارد.

«هر روزه داری که از روی عمد بخورد و بیاشامد، پس گروهی قائل هستند که بر او قضاء روزه واجب است …. ولی آنچه من قائلم، این است که بر او قضا و کفاره­ای واجب نیست، پس آن روزه را هیچوقت قضاء نمی­کند.[۵]

 

 

۱- «اختلف العلماء فیه، فمن قائل ان العامد یجب علیه القضاء و من قائل لا یجب علیه القضاء و به اقول و ما اختلف فیه احد انه آثم، و اما المُغمی علیه فمن قائل لا قضاء علیه و به اقول … ». (الفتوحات المکیه ج ۱ ص ۴۷۸)

۲- انّ العید، لما کان یوم فرح و زینه و سرور، استولت فیه النفوس علی طلب حظوظها من النعیم و ایدها الشرع فی ذلک بتحریم الصوم فیه و شرع لهم اللعب فی هذا الیوم و الزینه و فی هذا الیوم لعبت الاحابشه فی مسجد رسول الله صلی الله علیه و سلم و هو واقف ینظر الیهم عایشه رضی الله عنها خلفه صلی الله علیه و سلم و فی هذا الیوم، دخل بیت رسول الله صلی الله علیه و سلم مغنیات فغنتا فی بیت رسول الله صلی الله علیه و سلم و رسول الله یسمع و لما اراد ابوبکر الصدیق «رضی الله عنه» حین دخل ان یغیر علیهما قال له رسول الله صلی الله علیه و سلم، دع هما یا ابابکر فانه یوم عید، فلما کان هذا الیوم، یوم حظوظ النفس، شرع الله تضاعف التکبیر فی الصلاه … . (الفتوحات المکّیه ج ۱ ص۵۱۹)

۱- … من هذه الآداب فی استقبال القبله بالغایط و البول و استدبارها، فکانوا فیها علی ثلاثه مذاهب، فمن قائل الی انه لا یجوز استقبال القبله الغائط أو بول اصلا فی ای موضع کان و من قائل انه یجوز ذلک باطلاق و به اقول». (الفتوحات المکیه ج ۱ ص۳۸۵)

۲-«فمن قائل ان الجمعه تجب علی المسافر و به اقول». (همان ج ۱ ص ۴۵۸)

۳- «من اکل و شرب متعمداً : فقال قوم علیه القضاء …. و الذی اقول به انه لا قضاء علیه و لا کفاره فانه لا یقضیه ابدا … ». (همان ج ۱ ص ۶۱۹)