پایگاه اطلاع رسانی وحید باقر پور کاشانی وحید باقر پور کاشانی
پیش از پرداختن به پاسخ تذکر نکته‌ای لازم به نظر می‌رسد.
پیوند زناشویی از ضروریات جامعه بشری است که برای حفظ و بقای نسل ناگزیر از آن هستند؛ از این‌رو؛ به طور طبیعی در میان هر ملت و مذهبی ازدواج و پیمان زناشویی وجود دارد. البته طبیعی است که با ازدواج در اقوام و مذاهب دیگر متفاوت باشد؛ به دلیل اختلاف و تفاوت آموزه‌ها. اما این اختلافات موجب رد این نوع ازدواج‌ها نمی‌شود، به گونه‌ای که آن‌را ازدواج ندانیم، بلکه از نظر مکتب اسلام هر نوع ازدواجی که از هر ملت و امتی انجام شود مشروع و مورد قبول خواهد بود.
در روایتی از امام صادق(ع) می‌خوانیم که آن‌حضرت فرمود: «رسول خدا(ص) فرموده است: مشرکان را دشنام ندهید؛ چون برای هر قومی ازدواجی وجود دارد».[۱]
در حدیثی دیگر آمده است که امام صادق(ع) فرمود: «رسول خدا(ص) مسلمانان را از این‌که به کنیزی ناسزا گفته شود؛ مثلاً گفته شود: دختر فلان و فلان، برحذر می‌داشت؛ چون هر قومی ازدواج دارند».[۲]
همان‌طور که ملاحظه شد، اسلام همه این ازدواج‌ها را تأیید کرده است. شایان توجه است که بدانیم؛ دین اسلام کسانی که نسبت حرام‌زادگی به کسی بدهند را مورد مذمت قرار داده است؛ نقل شده است: براى امام صادق(ع) دوستى بود که هر وقت حضرت به جایی می‌رفت هرگز از آن‌حضرت جدا نمی‌شد، در یک زمان که آن شخص به همراه آن‌حضرت در بازار نعلین فروشان راه می‌رفت و غلام او که از اهل سند بود در پشت سر ایشان راه می‌رفت، ناگهان به پشت سر خود سه بار توجه نمود و غلامش را می‌خواست و او را ندید، دفعه چهارم که نگاه کرد [او را دید و] گفت: اى پسر زن بدکاره کجا بودى؟ راوى می‌گوید حضرت صادق(ع) دست خود را بلند کرد و به پیشانى خود زد بعد [از روى تعجب] فرمود: «سبحان الله به مادر او نسبت زنا می‌دهى؟ من براى تو ورع و پرهیز کارى از گناهان را امید داشتم، پس با مشاهده این وضعیت، دیدم که براى تو پرهیزکارى نیست». آن شخص گفت: فدایت شوم مادر او اهل سند و مشرک است، آن‌حضرت فرمود: «آیا نمی‌دانى که براى هر امت و گروهى [برحسب دین و کیش خودشان] نکاحى است، از من دور شو [و دیگر نزد من نیا]». راوى می‌گوید دیگر او را ندیدم که با آن‌حضرت راه برود و همراه آن‌جناب باشد، تا آن‌که مرگ میان آنها جدائى انداخت.[۳]
بنابراین، تمام ازدواج‌هایی که در ملل، اقوام و کیش‌های دیگر صورت می‌گیرد، از نظر مکتب اسلام مورد تأیید است و فرزندانی که از آنها متولد میشوند مشروع‌اند و کسی حق ندارد نسبت حرام‌زادگی به آنان دهد.
امام صادق(ع) می‌فرماید: «آیا نمی‌دانى که براى هر گروهى نکاحى است که به وسیله آن از زنا خوددارى می‌کنند».[۴]
اما کسانی که بر خلاف دین و آیینشان با هم رابطه زناشویی برقرار می‌کنند، طبعاً این ارتباط نامشروع بوده و اگر فرزندی نیز در این رابطه متولد شود نامشروع و حرام زاده خواهد بود.
پیوند زناشویی از ضروریات جامعه بشری است که برای حفظ و بقای نسل ناگزیر از آن هستند؛ از این‌رو؛ به طور طبیعی در میان هر ملت و مذهبی ازدواج و پیمان زناشویی وجود دارد. البته طبیعی است که با ازدواج در اقوام و مذاهب دیگر متفاوت باشد؛ به دلیل اختلاف و تفاوت آموزه‌ها. اما این اختلافات موجب رد این نوع ازدواج‌ها نمی‌شود، به گونه‌ای که آن‌را ازدواج ندانیم، بلکه از نظر مکتب اسلام هر نوع ازدواجی که از هر ملت و امتی انجام شود مشروع و مورد قبول خواهد بود.
در روایتی از امام صادق(ع) می‌خوانیم که آن‌حضرت فرمود: «رسول خدا(ص) فرموده است: مشرکان را دشنام ندهید؛ چون برای هر قومی ازدواجی وجود دارد».[۱]
در حدیثی دیگر آمده است که امام صادق(ع) فرمود: «رسول خدا(ص) مسلمانان را از این‌که به کنیزی ناسزا گفته شود؛ مثلاً گفته شود: دختر فلان و فلان، برحذر می‌داشت؛ چون هر قومی ازدواج دارند».[۲]
همان‌طور که ملاحظه شد، اسلام همه این ازدواج‌ها را تأیید کرده است. شایان توجه است که بدانیم؛ دین اسلام کسانی که نسبت حرام‌زادگی به کسی بدهند را مورد مذمت قرار داده است؛ نقل شده است: براى امام صادق(ع) دوستى بود که هر وقت حضرت به جایی می‌رفت هرگز از آن‌حضرت جدا نمی‌شد، در یک زمان که آن شخص به همراه آن‌حضرت در بازار نعلین فروشان راه می‌رفت و غلام او که از اهل سند بود در پشت سر ایشان راه می‌رفت، ناگهان به پشت سر خود سه بار توجه نمود و غلامش را می‌خواست و او را ندید، دفعه چهارم که نگاه کرد [او را دید و] گفت: اى پسر زن بدکاره کجا بودى؟ راوى می‌گوید حضرت صادق(ع) دست خود را بلند کرد و به پیشانى خود زد بعد [از روى تعجب] فرمود: «سبحان الله به مادر او نسبت زنا می‌دهى؟ من براى تو ورع و پرهیز کارى از گناهان را امید داشتم، پس با مشاهده این وضعیت، دیدم که براى تو پرهیزکارى نیست». آن شخص گفت: فدایت شوم مادر او اهل سند و مشرک است، آن‌حضرت فرمود: «آیا نمی‌دانى که براى هر امت و گروهى [برحسب دین و کیش خودشان] نکاحى است، از من دور شو [و دیگر نزد من نیا]». راوى می‌گوید دیگر او را ندیدم که با آن‌حضرت راه برود و همراه آن‌جناب باشد، تا آن‌که مرگ میان آنها جدائى انداخت.[۳]
بنابراین، تمام ازدواج‌هایی که در ملل، اقوام و کیش‌های دیگر صورت می‌گیرد، از نظر مکتب اسلام مورد تأیید است و فرزندانی که از آنها متولد میشوند مشروع‌اند و کسی حق ندارد نسبت حرام‌زادگی به آنان دهد.
امام صادق(ع) می‌فرماید: «آیا نمی‌دانى که براى هر گروهى نکاحى است که به وسیله آن از زنا خوددارى می‌کنند».[۴]
اما کسانی که بر خلاف دین و آیینشان با هم رابطه زناشویی برقرار می‌کنند، طبعاً این ارتباط نامشروع بوده و اگر فرزندی نیز در این رابطه متولد شود نامشروع و حرام زاده خواهد بود.
