فرقه شیطان پرستی

«شیطان پرستی»؛ به معنای پرستش شیطان به عنوان قدرتی بسیار قوی‌تر و مؤثرتر از قدرت واقعی؛ یعنی خداوند متعال می باشد. در این عقیدۀ باطل، شیطان به عنوان نماد قدرت و حاکمیت بر روی زمین و قدرتی به عنوان برترین قدرت دو جهان، مورد توجه و پرستش قرار دارد که دنیایی را که به عنوان دوزخ شمرده می شود، قانونمند می‌کند.

سیر تحول و تطور تاریخی شیطان پرستی را می توان در چند مرحله تقسیم بندی نمود:

شیطان پرستی بدوی (دوران باستان)، شیطان‌پرستی در قرون وسطی (قرن ۴ تا ۱۵ میلادی)، شیطان پرستی مدرن (قرن ۱۶ تا ۱۹میلادی)، شیطان پرستی جدید (قرن بیستم به بعد).

شیطان پرستی در جوامع اسلامی؛ مانند عراق و مصر و ایران نیز نفوذ داشته است.

شیطان‌پرستی مدرن از نیمه قرن ۱۶ میلادی آغاز شده و در سال ۱۹۶۶ م، با تأسیس «کلیسای شیطان» توسط «آنتوان لاوی» و با حمایت شبکه صهیونیست و سرویس های جاسوسی، وارد مرحله جدید شد.

بنیان‌گذاران فرقه شیطان پرستی مدرن و جدید عبارتند از:

۱٫ خانم «کاترین دومدیچی»؛ بنیان گذار مراسم «بلک مس» در بین اشراف و درباریان فرانسه.

۲٫ «سر فرانسیس دش وود»؛ بنیان گذار گروه شیطان پرستان «باشگاه آتش جهنم» در لندن.

۳٫ «آلیستر کرولی»؛ مؤسس فرقه ای به نام «تلما(Thelema) » و تدوین کننده «کتاب مقدس فرقه تلما».

۴٫ «آنتوان لاوی»؛ بنیان گذار فرقه سیتنیسم (Satanism) و کلیسای شیطان در آمریکا و نویسنده کتاب انجیل شیطانی.

۵٫ «مایکل آکینو»، از اعضای ارتش آمریکا و سازمان جاسوسی سیا (CIA)، بنیانگذار فرقه ستیانس و معبد سِت (سازمان جدا شده از کلیسای شیطان).

بعد از بنیان گذاران، مهم ترین افراد این فرقه عبارتند از:

۱٫ پیتر گیلمور (Peter H. Gilmore)؛ کشیش اعظم کلیسای شیطان.

۲٫ مرلین منسون؛ از چهره های مشهور و مبتذل موسیقی متال و کشیش کلیسای شیطان.

علل پیدایش فرقه شیطان پرستی عبارتند است از:

۱٫ باور به تأثیر گذاری شیطان و نیروهای شر در حوادث عالم.