بررسی آیات مخالفین بر رد رجعت.

صوت ســـخنرانی:

سخنران: دڪتر وحید باقرپور ڪاشانی

𑁍 ⋆ 𑁍 ⋆ 𑁍 ⋆ 𑁍 ⋆ 𑁍 ⋆ 𑁍 ⋆ 𑁍
‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌
•دانلود ڪلیپ، pdf و صوتِ سخنرانی با ڪلیڪ روے عبارات زیر:

دانلود‌ویدئو‌ســـخنرانی

دانلود pdf 📥

دانلود‌صوت‌ســـخنرانی

┓ 🖌┏؛
┛┗؛بررسی آیات مخالفین بر رد رجعت.

ما یک‌سری آیاتی داریم که بیان کرده در این آیات جمعی وقتی می‌میرند این‌ها برنمی‌گردن. وقتی سیاق آیات هم نگاه بکنید یعنی برنمی‌گردند برای اینکه دوباره امتحان بشن! یعنی یکبار فرصت بیشتر برای امتحان نیست! دوباره این‌ها برای امتحان برنمی‌گردن!
اگر چنانچه بحث رجعت مطرح می‌شه، اون جمعی از بدان که برمی‌گردن برای امتحان مجدد برنمی‌گردن! این‌ها برمی‌گردن که در این دنیا مجازات بشن! در این دنیا توبیخ بشن! در این دنیا مذمت و عذاب بشن!
پس این آیات، منافاتی نداره!
اون جهت آیاتی که گفته برنمی‌گردن با بحث رجعت که حالا جمعی که ماحض کفر باشن بخوان برگردن، برنمی‌گردن از باب امتحان مجدد برنمی‌گردن.
جمعی برمی‌گردن از باب عذاب و توبیخ و مجازات در این دنیا برمی‌گردن.
مثلاً ببینید دو تا آیه آورده شده که از سوره‌ی مبارکه‌ی یس هست آیه‌ی ۳۱ و ۳۲:
﴿أَلَمْ یَرَوْا کَمْ أَهْلَکْنا قَبْلَهُمْ مِنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَیْهِمْ لا یَرْجِعُونَ﴾
آیا ندیدید چقدر از اقوام پیشین از آنان را هلاک کردیم؟ آن‌ها هرگز به سوی ایشان باز نمی‌گردند.
داره چه کسانی رو مطرح می‌کنه؟ کسانی که هلاک شدن؛ این‌ها برنمی‌گردن. این یک آیه.
آیه‌ی ۳۲ یس:
﴿وَإِنْ کُلٌّ لَمَّا جَمِیعٌ لَدَیْنَا مُحْضَرُونَ﴾
و نیستند آنان مگر اینکه همگان نزد ما حاضر مى‌شوند.
حالا ببینید اینجا شبیه همین آیه‌ای که گفتیم کسی که مخالف رجعت هست، گاهی از این آیات استفاده کرده می‌گه خب حالا برنمی‌گردن، حالا برنمی‌گردن برای امتحان، می‌گه پس رجعت هم برگشت هست دیگه!
پس رجعت خلاف قرآن هست! چنین حرفی زده.
می‌خوایم بگیم از این سری آیات ما داریم، بعد می‌گیم که خب یک آیات دیگه هم صریح داریم که جمعی برمی‌گردن.
حالا در صفحه‌ی ۹۹۲ (کتاب بیان‌الفرقان)، اینگونه شد که:
«حال که واضح شد، این بیانات در تفسیر آیه تفسیر به رأی است».
یعنی اینکه از این آیات استفاده کردن که مطلق رجعت رو انکار بکنن.
«گوییم این آیه و آیه‌ی سوم که به آن استدلال کرده، ابداً مربوط به انکار رجعت نیست. قوله تعالی
﴿وَ قالُوا ما هِیَ إِلَّا حَیاتُنَا الدُّنْیا نَمُوتُ وَ نَحْیَا﴾
این در سوره‌ی مبارکه‌ی جاثیه آیه‌ی ۲۴ هست،
ترجمه‌ی آیه اینه که:
و گفتند: جز همین زندگى دنیا، زندگى دیگرى نیست، مى‌میریم و زنده مى‌شویم.
آیه‌ی بعدی:
﴿وَ إِذَا تُتْلَىٰ عَلَیْهِمْ آیَاتُنَا بَیِّنَاتٍ﴾
در ادامه‌ی آیه:
﴿مَا کَانَ حُجَّتَهُمْ إِلَّا أَنْ قَالُوا ائْتُوا بِآبَائِنَا إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ﴾
قسمت اول آیه:
﴿وَ إِذَا تُتْلَىٰ عَلَیْهِمْ آیَاتُنَا بَیِّنَاتٍ﴾
و هنگامی‌ که آیات روشن ما برآن‌ها خوانده می‌شود، دلیلی در برابر آن ندارند جز این‌که می‌گویند اگر راست می‌گویید پدران ما را زنده کنید یا بیاورید.
برخوردی که می‌کنن می‌گن آقا شما اگه راست می‌گی پدران ما رو می‌آوردید. می‌آمدن پیش پیامبر، صحبت از مرگ می‌کرد و اینکه بالاخره قیامتی هست، می‌گفته خب حالا شما می‌گی این حرف‌ها هست دیگه! زنده هست! شما پدر من رو زنده کن!
این‌جا اومده گفته که بنا نیست که هر چی که شما بخواید اتفاق بیفته که!
کما اینکه موجبه جزئیه مواردی بوده‌ ها، خواستن و زنده هم کردن! احیاء اموات داشتیم.
در سوره‌ی مبارکه‌ی جاثیه آیه‌ی ۲۶:
خداوند شما را زنده می‌کند سپس می‌میراند. بار دیگر در روز قیامت که در آن تردیدی نیست گردآوری می‌کند، ولی بیشتر مردم نمی‌دانند.
ایشان (علامه شیخ مجتبی قزوینی) می‌فرمایند به این مفاد، آیات متعدد هست.
«توضیح:
آیا آیات در مقام جواب از تقاضاهای کفار و منکرین انبیاء علیهم‌السلام وارد شده، پس از آن‌که انبیاء علیهم‌السلام مردم را به مبدأ و معاد دعوت می‌کردند و می‌فرمودند که پس از مردن ارواح در عالم دیگر، متنعم و معذب می‌باشند و بهشت و دوزخی است مردم تکذیب می‌کردند، می‌گفتند اگر شما راست می‌گویید پدران و گذشتگان ما را زنده کرده برگردانید! انبیاء به وحی الهی می‌گفتند پدران شما برای زندگی در این دنیا به میل شما بر نخواهند گشت، چنانکه بسیاری از مردم قرون گذشته و اهل عذاب را هلاک کردیم و برنگشتند».
این‌ها می‌گه برنمی‌گردن، یعنی به میل شما برنمی‌گردن! پیامبر وقتی می‌گفته معادی هست، برزخی هست، عذابی هست، نعمتی هست، می‌گفتن خیلی‌خب! یعنی پدران ما الان زنده‌ان اون‌جا؟ پیامبر می‌گفتن بله!
معادی هست، می‌گه یعنی پدران ما برانگیخته می‌شن؟ پیامبر می‌گفتن بله!
خب می‌گه اگه شما راست می‌گی واقعاً پدران ما زنده‌ان، الان پدران ما رو زنده کن!
آیاتی اومده می‌گه که آقا بنا نیست که چون شما بگید پدران شما رو ما بخوایم زنده بکنیم!
این در بیان این نیست که کلاً کسی زنده نمی‌شه! به گفته‌ی شما بنا نیست که ما پدران شما رو زنده کنیم! و ما می‌بینیم که سیاق آیات هم همین رو داره نشون می‌ده.
آیه‌ی دیگه؛ سوره‌ی مبارکه‌ی مؤمنون آیه‌ی ۹۹ و ۱٠٠:
﴿حَتَّى إِذَا جَاءَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ رَبِّ ارْجِعُونِ﴾
این افراد که همچنان به تعبیری به راه غلط‌شون ادامه می‌دادن ترجمه‌ی آیه اینه:
تا زمانی که مرگ یکى از ایشان فرا رسد مى‏گوید؛ پروردگار من، مرا بازگردانید!
وقتی این‌ها قبض روح می‌کنن می‌فهمه اوضاع خرابه، می‌گه خدایا من رو دوباره برگردون!
﴿لَعَلِّی أَعْمَلُ صَالِحًا فِیمَا تَرَکْتُ کَلَّا إِنَّهَا کَلِمَهٌ هُوَ قَائِلُهَا وَ مِنْ وَرَائِهِمْ بَرْزَخٌ إِلَى یَوْمِ یُبْعَثُونَ﴾
شاید در آنچه ترک کردیم عمل صالحی انجام دهیم، ما گناه کردیم حالا ما را خدایا برگردون که ما دوباره عمل صالحی انجام دهیم.
ولی به این‌ها چی گفته می‌شه؟ چنین نیست! کلّا! هرگز!
این سخنى است که او به زبان می‌گوید و پشت سر آنان برزخى است تا روزى که برانگیخته شوند.
یعنی یک جهتی که می‌گه اون طرف وقتی می‌میره می‌گه من رو برگردون، می‌گه برگشته نمی‌شه، این طرف استفاده کرده می‌گه پس رجعت وجود نداره!
و مجمع‌البیان جناب طبْرِسی یا طبَرْسی در ذیل آیه‌‌ای که ذکر شد این روایت رو میاره:
«عیاشی با استنادی که از حضرت رضا علیه‌السلام می‌کند روایت کرده راوی از حضرتش سؤال کرد که آیا خدای پاک و منزه چیزی را که نخواسته و اراده‌ی موجود شدن آن را نکرده، می‌داند؟
و آیا هر چه واقع شود می‌داند چگونه واقع خواهد شد؟»
اون چیزی که واقع نشه می‌داند اون رو؟
و اون چیزی که واقع می‌شه می‌دونه اون چیز چگونه واقع می‌شه؟
فرمود: آیا در قرآن نخوانده‌ای؟
﴿لَوْ کَانَ فِیهِمَا آلِهَهٌ إِلَّا اللَّهُ لَفَسَدَتَا﴾
لَوْ﴾ اگه بود؛
﴿فِیهِمَا﴾ یعنی در آسمان و زمین؛
﴿آلِهَهٌ﴾ یعنی اله‌هایی غیر از الله
﴿لَفَسَدَتَا﴾ فساد پیش می‌اومد، نابودی پیش می‌اومد؛ که گاهی‌اوقات از این آیه استفاده کردن به عنوان برهان تمانع در اثبات یکتایی پروردگار.
تا اینکه می‌فرماید خدا از اشقیا حکایت می‌کند که گفتند:
﴿رَبِّ ارْجِعُونِ لَعَلِّی أَعْمَلُ صَالِحًا فِیمَا تَرَکْتُ کَلَّا إِنَّهَا کَلِمَهٌ هُوَ قَائِلُهَا﴾
در سوره‌ی مبارکه‌ی مؤمنون آیه‌ی ۹۹ و ۱٠٠ این آیه رو حضرت رضا علیه‌السلام می‌خونن.
پروردگار من! مرا بازگردانید شاید در آن‌چه ترک کردم عمل صالحی انجام دهم، ولی خطاب می‌رسه به اون گنهکار، به اون مشرک، که چنین نیست این سخنی‌ست که او به زبان می‌گوید و پشت سر آنان برزخی‌ست تا زمانی که برانگیخته شوند! بعد حضرت می‌فرمایند:
وَ قَال
﴿وَ لَوْ رُدُّوا لَعادُوا لِما نُهُوا عَنْهُ وَ إِنَّهُمْ لَکاذِبُونَ﴾
ترجمه‌ی این آیه به این صورت هست که (سوره‌ی مبارکه‌ی انعام آیه‌ی ۲۸) و اگر بازگردند، به همان اعمالی که از آن‌ها نهی شده بود باز مى‌گردند، آن‌ها دروغگویانند.
می‌گه اینقدر در دنیا گناه کرده، در شرک و آلودگی فرو رفته، خبث تمام وجودش رو فرا گرفته، اون دنیا عذاب رو می‌بینه، می‌گه من برمی‌گردم!
ولی اگه برگرده دوباره همون روال قبلی رو پیش می‌بره، با توجه به اینکه اون دنیا رو دیده!
یعنی به این مرحله رسیده! اون‌جا رو دیده ولی دوباره اگر برگرده همون روال رو پیش می‌بره!
بعضی گفتن خب ببین کسانی که خالدین فیها هستن، یعنی خبث ذاتی دیگه وجودشون رو فرا گرفته، جز این گروه هستن! یعنی این‌ها اگه بخوان برگردن دوباره همون هست، لذا تا ابد باید در عذاب باشن!
بعد حضرت می‌فرمایند:
﴿فَقَدْ عَلِمَ شَیئَ الَّذی لَمْ یَکُن لَو کانَ کَیفَ کانَ یَکونُ وَ هُوَ السَّمیعُ البَصیْرُ الْخَبیرُ الْعَلیمْ﴾
می‌فرمایند پس آنچه را که نبوده دانسته، اگر بود می‌شد چگونه می‌بود؟ سؤال می‌کنن از حضرت رضا علیه‌السلام اون چیزی که اراده نکرده رو خدا می‌داند؟ یعنی با این آیه می‌داند؛ چطور؟
می‌گه افرادی هستن که این‌ها در گناه غرق هستن، در آلودگی غرقند، این‌ها مُردن!
خدا می‌دانه، امر نکرده این تعلق پیدا بکنه این‌ها برگردند ها! اما خدا می‌دانه اگه برگردن این‌ها همون خواهند بود! پس چیزی که اراده نکرده رو می‌دانه‌.
«خلاصه کسانی که در دنیا شقی و بدکار بودند، پس از مردن تقاضا نمودند برای جبران عمل گذشته به دنیا برگردند و خدا می‌دانست اگر به دنیا برگردند، همان اعمالی که داشتند خواهند داشت و آن‌ها را رد فرمود. بنابراین مفاد تفسیر آیه این است – ربطی به رجعت ندارد – این اشخاص که برای جبران عمل، تقاضای برگشت کردند و خدا می‌داند که دروغ می‌گویند».
می‌گه بذار من برگردم کار خوب انجام بدم، خدا می‌گه دروغ می‌گن؛ نگاه کنید اون قسمت آخر آیه چیه؟
﴿وَ إِنَّهُمْ لَکاذِبُونَ﴾
و دروغ می‌گن و جبران هم نخواهند کرد، دوباره همون کارهای قبلی‌شون انجام می‌دن!
«لذا تقاضای آن‌ها را رد کرد؛ چه ربطی به مسئله‌ی رجعت که محل کلام ماست دارد؟»

دکتر وحید باقرپور کاشانی