حب دنیا ، منشأ همه ی رذائل

چقدر این روزگار رنگارنگ است! بازار دنیا هر چند روزی دست کسی است.
در این بازار یک عده خریدار عشقند،
گروهی نادان هم خریدار کالای زشتند؛
یک عده به فکر فردایند و یک عده در تفریح صحرا؛
یک عده به سوی حقیقت می روند و یک عده دنبال خوش گذرانی و صفا؛
گروهی با دنیا سوختند و نساختند، سوختند اما به سوی خالق رفتند.
آن ها که با دنیا ساختند، دنیا با آن ها نساخت،
آن ها (فقط) خود را باختند و (سرانجام) به عذاب افتادند.
دنیا پلی است که باید از آن عبور کرد؛ نباید روی آن ماند.
البته باید از آن بگذرند، اما دنیا از یک عده کار کشید و به آن ها بار نداد،
آن ها را از کار انداخت و از خود بیرون کرد.
بعضی ها هم از دنیا کار کشیدند و با عقل و تقوا در دنیا بار بستند.
کار کردند، ولی بار هم گرفتند و با آبروی بندگی رفتند.