پایگاه اطلاع رسانی وحید باقر پور کاشانی وحید باقر پور کاشانی
صوت ســـخنرانی:
سخنران: دڪتر وحید باقرپور ڪاشانی
𑁍 ⋆ 𑁍 ⋆ 𑁍 ⋆ 𑁍 ⋆ 𑁍 ⋆ 𑁍 ⋆ 𑁍
•دانلود ڪلیپ، pdf و صوتِ سخنرانی با ڪلیڪ روے عبارات زیر:
می‌فرمایند که اگر معجزه بیاید و این معجزه از نوع معجزه قاهره باشد؛ معجزه قاهره چه معجزه‌ای است؟
اینکه محدوده غیب را از بین می‌برد و گفته شده که قانون و سنت الهی، ایمان به غیب است. اگر معجزه‌ای باشد که توش شک و شبهه‌ای نباشد، ما نگاه کنیم یک جوری که صددرصد بگویم این شک و شبهه نیست، و این از ناحیه خداست، خب آن طرف به جبر مجبوره ایمان بیاورد!
وقتی ایمان بیاورد، آن ایمانش می‌فرمایند که قبول نمی‌شود و به‌خاطر اینکه قانون و سنت الهی، ایمان به غیب است، این دیگر غیب نیست! این عین شهوده و درصد و شبهه و شکی باقی نمی‌گذارد که حالا آن درصد را یک نفر صرف نظر بکند و سرسپردگی نسبت به آن حجت الهی داشته باشد!
و دوم اینکه اگر چنانچه معجزه قاهره برای جمعی باشد، برای جمعی نباشد، جمعی که معجزه قاهره را ندیدند، این‌ها ممکن است ایمان بیاورند، ممکن است ایمان نیاورد!
اما آن‌هایی که معجزه قاهره را دیدند، صددرصد ایمان میاورند.
لذا این‌جا عدالت خداوند زیر سؤال می‌رود!
تبعیض می‌شود!
لذا از این جهت می‌فرمایند که معجزه قاهره اگر چنانچه تحقق پیدا بکند، آن ایمان قبول نمی‌شود.
مثالی هم که زدن در خصوص عذابی بود که بر فرعون و فرعونیان وارد شد. وقتی حضرت موسی وارد رود نیل شدند، به اذن الله این آب‌ها شکافته شد.
حضرت موسی وارد شد، سپاهیانش وارد شد، فرعون وارد شد، اصحاب فرعون وارد شدند، آخرین نفر از اصحاب فرعون که وارد شد، آخرین نفر از اصحاب موسی که از این رود خارج شد، این آب‌ها بر هم آمدند و همه این‌ها نابود شدند! تمام این‌ها نابود شدند! الا حالا در حدیثی هست که یک دلقکی بود که آن را خدا نجاتش داد.
فرعون در آن لحظه می‌خواست ایمان بیاورد، بلکه ایمان آورد دیگر! گفت من به خدای این بنی‌اسرائیل ایمان آوردم!
آن‌جا ایمانش قبول نشد.
ایشان می‌گوید این معجزه، معجزه قاهره هست!
در صورتی که این را کراراً ما عرض کردیم که آن حالت عذاب بود! در حالت عذاب، وقتی خداوند دیگه جمعی را مقدر می‌کند که این‌ها را عذاب بکند، این‌ها قطعاً جهنمی خواهند شد!
وقتی این‌ها را عذاب می‌کند، یعنی این‌ها باید نابود بشوند! حالا دیگه آن لحظه آخر هست دیگر! آن دیگه دیده دارد جونش را از دست می‌دهد!
لذا در قرآن هم می‌گوید هنگامی که درک کرد غرق را، درک کرد که می‌خواهد نابود بشود، درک کرد که می‌خواهد عذاب بشود، آن‌جا چنین اقراری را کرد!
علی‌ای‌حال، این بحث ما چند جلسه پیرامونش صحبت کردیم و عرض کردیم که ممکن هست که معجزه باشد و اساساً درصدی از شک و شبهه هم نباشد و فرد نخواهد بپذیرد.
به‌خاطر اینکه ایمان‌آوردن یک بحث اختیاری هست دیگه! یعنی طرف اقرار می‌کند اعتراف می‌کند که من ایمان آوردم. یک وقت همه چی براش مسجل هست می‌خواهد لج بکند! نمی‌خواهد ایمان بیاورد!
این‌طوری نیست که صددرصد باید این فرد ایمان بیاورد!
نه! نمی‌خواهد ایمان بیاورد! پس چنین فرضی مطرح هست.
لذا به نظر من این مسئله‌ای که جناب احمدالحسن مطرح کردن، بسیار مسئله اشتباهی است!
به علاوه اینکه ایشان معجزه را فقط مؤید می‌داند و دلیل مستقل نمی‌داند.
در صورتی که ما می‌دانیم که در فرمایشات معصومین علیهم‌السلام آورده، روایتی هم جلسات قبل خواندم که معجزه، صدق صادق را از کذب کاذب مشخص می‌کند.
معجزه خودش معیار هست بر اینکه این فرد حجت الهی هست؛ که البته این مسئله‌ای که ایشان می‌فرمایند، قطعاً تعارض دارد با مهم‌ترین اصل!
یعنی با این حرفی که ایشان می‌زنند، کلاً بقای ادیان زیر سؤال می‌رود!
