استناداتی از قرآن و روایات بر اینکه در عصر ظهور هیچ ظلمی اتفاق نمی‌افتد.

صوت ســـخنرانی:

سخنران: دڪتر وحید باقرپور ڪاشانی

𑁍 ⋆ 𑁍 ⋆ 𑁍 ⋆ 𑁍 ⋆ 𑁍 ⋆ 𑁍 ⋆ 𑁍
‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌
•دانلود ڪلیپ، pdf و صوتِ سخنرانی با ڪلیڪ روے عبارات زیر:

دانلـود‌ویـدئو‌📥

دانلـود‌ pdf 📥

دانلـود‌صـوت📥

آیه دیگری که بخواهم اشاره بکنم، باز وقتی که حضرت تشریف می‌آورند کلاً ظلم از بین می‌رود.
ما گاهی اوقات فکر می‌کنیم که امام زمان علیه‌السلام که تشریف می‌آورند، حالا یکم از این بهتر، یکم از این شرایط بهتر، نه! آن‌جا وقتی حضرت تشریف می‌آورند بحث گناه و فساد نیست، بحث جنایت و خونریزی نیست، آن‌جا افراد به سطحی از معرفت و علم و تزکیه و جهات کمالی می‌رسند که رقابت آن‌ها بین خوب و خوب‌تر است، در خصوص «اَحْسَنُ عَمَلاً» رقابت می‌کنند، بین بد و خوب نیست؛ یکی دو تا گناه دارد، یکی یک گناه دارد، بگوید بیا تو گناهت یکی هست مثلاً تو از او بهتری! نه، بین خوب و خوب‌تر است.
حالا این روایت را دقت کنید.
آیه را اول می‌خوانم، در سوره مبارکه حج، آیه چهل و یکم:
«الَّذِینَ إِنْ مَکَّنَّاهُمْ فِی الْأَرْضِ أَقَامُوا الصَّلَاهَ…»
ترجمهٔ آیه این است که، کسی که به تعبیری «إِنْ مَکَّنَّاهُمْ»، «مَکَّنَّاهُمْ» یعنی تمکّن و قدرت دادیم، تمکّن و قدرت دادیم به آن‌ها، در چی؟ «فِی الْأَرْضِ»، در زمین، خداوند متعال تمکّن و قدرت می‌دهد آن‌ها در زمین، که به پا دارند چی؟ نماز را.
به معنای حقیقی این قدرت را می‌دهد که نماز و به پا دارند، خب ممکن است یک نفر بگوید آقا جان! نیازی به قدرت ندارد، ممکن است جمعی نمازش و در خانه‌اش بخواند، نیازی نیست که «إِنْ مَکَّنَّاهُمْ فِی الْأَرْضِ» باشد، این تسلط و قدرت و تمکّن نسبت به کل زمین باشد، این لزومی ندارد!
در این روایتی که در ذیل این آیه هست در بحار شریف، جلد ۲۴، صفحه ۱۶۵ هست، فرمودند که:
«قال: هَذِهِ لآِلِ مُحَمَّدِ وَ الْمَهْدِیِّ وَ أَصْحَابِهِ یَمْلِکُهُمُ اللَّهُ مَشَارِقَ الْأَرْضِ وَ مَغَارِبَهَا»؛
بعد این امام زمان علیه‌السلام را می‌آورند، این امام زمان مالک شرق و غرب می‌شود، دین را چی؟ زنده می‌کند، «وَ یُظْهِرُ الدِّینَ» دین را که زنده می‌کند بدعت‌ها از بین می‌رود، «یُمِیتُ اللَّهُ بِهِ وَ بِأَصْحَابِهِ الْبِدَعَ وَ الْبَاطِلَ کَمَا أَمَاتَ السُّفَهَاءُ…»
به تعبیری، وقتی که جمعی از بِدَع و اهل باطل آمدند از این سفهاء، که آمدند حق را از بین بردند، این‌ها را خداوند متعال از بین می‌برد و جوری می‌شود که حاکم می‌شود امر به معروف و نهی از منکر، عبارتی که مد نظرم هست این است:
«حَتَّی لَا یُرَی أَثَرٌ مِنَ الظُّلْمُ» تا اینکه ظلم، هیچ اثری از ظلم در زمین باقی نمی‌ماند. حرف عجیبی‌ست!
هیچ اثری از ظلم باقی نمی‌ماند!
گاهی اوقات می‌گویند که آقا در زمان امام زمان علیه‌السلام یک پیرزنی، می‌آید سیبیل هم دارد مال نیشابور هم هست، امام زمان علیه‌السلام را به شهادت می‌رساند، آقا این‌طوری نیست! حکومتی که امام زمان علیه‌السلام تشکیل می‌دهد یک حکومتی هست که اصلاً توش رشد نمی‌کند یک نفری که بخواهد دستش آغشته بشود به خون حجت‌اللّٰه؛ در این حکومت «لَا یُرَی أَثَرٌ مِنَ الظُّلْمُ» اصلاً اثری از ظلم و تباهی باقی نمی‌ماند، همه افراد رقابت بین خوب و خوب‌تر است، همه‌اش زیبایی هست… لذا ما هیچ این روایاتی که در ارتباط با شهادت حضرت ولی‌ عصر علیه‌السلام آورده، این‌ها را من یک زمانی شاید حدود ده سال پیش همه را جمع آوری کردم، هیچ‌کدوم از این‌ها سند معتبری ندارد و تمام این‌ها بررسی کردم، به طور اکثر بر می‌گردد به روایتی که جعلیات عامه بوده، یک روایت صحیح‌السندی از شیعه هیچی شما پیدا نمی‌کنید.الا این‌که یک حدیثی هست که آن هم سندش را بخواهیم بررسی بکنیم، خبر واحد هست که آقا از ما نیست الا این‌که مسموم می‌شود، آن هم که هر عامی تخصیص می‌خورد، آن هم می‌شود در نظر گرفت بله به طور مطلق، اما در مورد امام زمان علیه‌السلام چون منتقم هست، ببینید امام زمان علیه‌السلام انتقام تمام ظلم‌ها را می‌گیرد، بحث سر این نیست که به آقا ظلم بشود، هر ظلم و تباهی که شده آقا انتقام می‌گیرد، بعد بیاید در همین حکومت، یک نفر دستش آغشته بشود به خون حجت‌‌بن‌الحسن! این‌ها را می‌خواهند در جهت ناامیدی شیعه، می‌گویند آقا بعد، امام زمان علیه‌السلام باز امام ما را می‌کشند؟!
باز در عصر شکوفایی و مدینه فاضله، باز امام ما را می‌کشند؟!
این شد ظلم که! پس آن تسلط عدل معنا ندارد!
لذا عرض کردم هیچ روایت صحیح‌السندی در این خصوص وجود ندارد. پس این هم حدیثی هست که در خدمت بزرگواران عرض کردم «لَا یُرَی أَثَرٌ مِنَ الظُّلْمُ» و این وضعیتی‌ست که ان‌شاءاللّٰه امام زمان علیه‌السلام تشریف بیاورند. باز ببینید، باز در خصوص این هم حدیث داریم هم آیه.
در سوره مبارکهٔ صف، آیه هشتم:
«یُرِیدُونَ لِیُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ…»
«یُرِیدُونَ»، تصمیم دارند، اراده دارند، «لِیُطْفِئُوا» یعنی خاموش کنند، چی را؟ نور خدا را، این‌ها جمعی تصمیم دارند نور خدا را خاموش کنند، «بِأَفْوَاهِهِمْ» با دهان‌هایشان، نور خدا را خاموش کنند، «وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ» این خداوند است که تمام می‌کند، کامل می‌کند نور خودش را. این حدیث عجیب است، این آیه عجیب است! که جمعی می‌خواهند نور خدا را خاموش کنند، ولی خداوند متعال می‌آید کامل و تمام می‌کند نور خودش را. فرمودند این حدیث در تفسیر قمی، جلد دوم صفحه ۳۶۵، فرمودند:
«قَالَ بِالْقَائِمِ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ صَلَوَات‌ُاللّٰه‌ِعَلَیْهِم إِذَا خَرَجَ لَیُظْهِرُهُ عَلَی الدِّینِ کُلِّهِ حَتَّی لَا یُعْبَدَ غَیْرُ اللَّهِ وَ هُوَ قَوْلُهُ یَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا کَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً»؛
در این روایت فرمودند که آن کسی که خداوند متعال «وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ» کامل می‌کند، تمام می‌کند نور، چه نوری هست؟
فرمودند: قائم آل محمد است، زمانی که ظاهر بشود، وقتی تشریف بیاورند خدا دین او را بر هر دینی غالب می‌کند تا اینکه غیر از خدا را نپرستند و او زمین را پر از عدل و داد می‌کند وقتی که زمین پر از ظلم و جور شده باشد.
پس این‌هم یک آیه دیگری که در تایید آیه بالایی اشاره کردم.