امیرالمؤمنین (ع) میفرماید :
۷۶۴ – کل حقد حقدته قریش على رسول الله صلى الله علیه وآله أظهرته فی وستظهره فی ولدى من بعدی ، ما لی ولقریش ! إنما وترتهم ( ۱ ) بأمر الله وأمر رسوله ، أفهذا جزاء من أطاع الله ورسوله إن کانوا مسلمین !
من با قریش چکار دارم؟ آنها از جان من چه می خواهند؟ من سران آنها را بدستور خدا و پیامبر اکرم (ص) کشته ام. اگر شما مسلمان هستید، آیا این است پاداش کسی که اطاعت می کند از خدا و رسولش؟ (که جلوی همسرش او را کتک بزنند و حقش را غصب کنند).
شرح نهج البلاغه، ج ۲۰، ص ۳۲۸ .
در جایی دیگر چنین مناجاتی با خدا دارد :
أللهم إنی أستعدیک على قریش، فإنهم أضمروا لرسولک صلى الله علیه و آله ضروبا من الشر و الغدر، فعجزوا عنها، و حلت بینهم و بینها، فکانت الوجبه بی، و الدائره على. أللهم أحفظ حسنا و حسینا.
خدایا! مرا در برابر توطئه قریش یاری فرما. این قریش می خواستند توطئه های خطرناکی نسبت به نبی مکرم (ص) انجام دهند ولی عاجز شدند از آن و تو مانع شدی از پیاده شدن آن همه توطئه و تمام انتقام پیامبر اکرم (ص) را از من علی گرفتند و این همه ظلم و ستم را که بر من روا می دارند به حساب رسول الله (ص) بوده. خدایا! حسن و حسینم را از شر قریش حفظ فرما.
شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج ۲۰، ص ۲۹۸ .