پاسخ به شبهه آتئیست در عدم دخالت خدا در شروری که گریبانگیر انسان است! /ویلیام کریگ.

❲﷽❳

◈ ━━ 𝐕𝐈𝐃𝐄𝐎 𝐏𝐎𝐒𝐓 ━━ ◈

≻ پاسخ به شبهه آتئیست در عدم دخالت خدا در شروری که گریبانگیر انسان است! /ویلیام کریگ.

ꨄ︎ .. …دانلودویدئو… .. ꨄ︎

ꨄ︎ .. …دانلود‌پی‌دی‌اف… .. ꨄ︎

– پاسخ به شبهه آتئیست در عدم دخالت خدا در شروری که گریبانگیر انسان است!

– سؤال: نظر شما در مورد این استدال چیست که اگر خداوند، قادر مطلق و دانای مطلق است و اگر او در‌بارهٔ  بچه‌ها در آفریقا و مانند آن که با ایدز متولد می‌شوند اطلاع دارد، به نظر شما چرا مداخله نمی‌کند؟! و اوضاع را تغییر نمی‌دهد، این‌ سوالی است که با آن همیشه درگیر بودم و از آن تعجب می‌کردم.
آیا شما می‌توانید آن را توضیح دهید؟!

– ویلیام کریگ: دربارهٔ مساله شر و عذاب، فلاسفه بحث‌های مفصلی داشته‌اند و به نظر من در این قرن پیشرفت‌های زیادی در ارتباط با این مسأله انجام شده است.
من فکر می‌کنم این اهمیت دارد که بین مسأله عقلانی مصیبت و عذاب و مسألهٔ عاطفی عذاب و مصیبت تفاوت قائل شویم؛ زیرا این‌ها کاملا با یکدیگر متفاوتند.
بر اساس مسأله عقلانی عذاب، و مصیبت من فکر ‌می‌کنم که شما لازم است از خودتان بپرسید که اگر آتئیست‌هایی مانند «اپیکور» ادعا می‌کنند که؛ وجود خداوند منطقا ناسازگار با شر و عذاب است!
اگر آن‌چه که آتئیست‌ها ادعا می‌کنند این‌ است، آنان به‌طور پیش‌فرض به نوعی مفروضات پنهان که باعث این‌ تناقض می‌شود عقیده دارند زیرا این دو، ظاهرا هیچ تناقضی با یکدیگر ندارند. موضوع این‌ است که هیچ فیلسوفی در تاریخ نتوانسته است که فرضیهٔ پنهانی را که – در مورد خداوند –  باعث این تناقض می‌شود شناسایی و آن‌ها را روشن کند.
در مقابل شما می‌تو‌انید اثبات کنید که این‌ها با اضافه کردن گزارهٔ سوم با یکدیگر سازگارند. گزارهٔ سوم این است که خداوند دلایل اخلاقی کافی برای اجازه دادن به شر در جهان را دارد به این دلیل که این جمله ممکن است درست باشد، آن اثبات می‌کند که هیچ ناسازگاری منطقی بین خدا و عذاب در جهان وجود ندارد. بنابراین آتئیست‌ها برای  اثبات ادعای خود، باید نشان دهند که برای خداوند منطقا غیر ممکن است که دلایل اخلاقی کافی برای شر و عذاب در جهان داشته باشد و هیچ آتئیستی تا کنون نتوانسته است آن را اثبات کند. این تصویر منطقی این مسأله است.
من فکر می‌کنم آتئیست‌هایی که هنوز بر روی این موضوع پافشاری می‌کنند عموما شکست خورده‌اند. تنها احتمال دارد که آن‌ها تلاش کنند در این‌جا استدلالی مطرح کنند و بگویند؛ با وجود شر در جهان  غیر محتمل است که خدا وجود داشته باشد، نه غیر ممکن بلکه غیر محتمل است!
دوباره این مشکل وجود دارد که آتئیست‌ها ادعا می‌کنند که اگر خدا وجود داشته باشد، غیر محتمل است که به عذاب و شر اجازهٔ ظهور در جهان بدهد. آتئیست‌ چطور می‌تواند این‌ها را محتمل بداند، آتئیست از کجا می‌داند که اگر خداوند وجود داشته باشد اجازهٔ ظهور شر و عذاب در جهان نخواهد داد. شاید او – یعنی خداوند – دلایل خوبی برای آن داشته باشد! شاید مانند آنچه که خداباوران مسیحی عقیده دارند هدف و منظور خداوند از تاریخ بشریت، خلق بیشترین انسان‌های دارای آزادی و اختیار است تا رستگاری و زندگی ابدی بیابند و از کجا ما می‌دانیم که جهان نیازی به عذاب‌های طبیعی و عذاب های روحی ندارد. ممکن است که در جهانی شبیه آن بیشترین مردم، آزادانه به دنبال شناخت خداوند باشند و رستگاری را جستجو کنند.
بنابر‌این آتئیست‌ها باید نشان دهند که امکان دارد جهانی را خلق کند و در آن رستگاری و‌ حیات ابدی وجود داشته باشد، اما شر و عذاب آن کمتر از جهان موجود باشد. چطور آتئیست می‌تواند از طریق ذهن خالص به این نتیجه برسد!
پس مسأله این است که به عنوان یک استدلال برای موضوع شر، آن باعث داوری‌هایی می‌شود که بسیار بسیار جاه طلبانه است و ما در جایگاهی نیستیم که اینطور با اطمینان سخن بگوییم. اکنون من تاکید می‌کنم که پاسخ فلسفی به این پرسش، ارتباطی با مسأله عاطفی و احساسی موضوع شر ندارد. من فکر می‌کنم که برای اکثریت مردم این واقعا یک مسأله فلسفی نیست. آن یک مسأله عاطفی است. آنان به خدایی که مرتکب عذاب و درد در جهان می‌شود باور ندارند و بنابراین روی از آن بر می‌گردانند.