پایگاه اطلاع رسانی وحید باقر پور کاشانی وحید باقر پور کاشانی
جالب است که جناب عمر ، حتی در آخرین لحظات عمرش نیز دست از شراب خواری برنمی‌داشت ؛ تا جایی که در هنگام مرگ نیز درخواست کرد که برایش شراب بیاورند .
و درروایت احمدبن حنبل ( با سند صحیح ) آمده : + تصویر کتاب
۲۹۴ – حدثنا یعقوب، حدثنا أبی، عن صالح، قال ابن شهاب: فقال سالم: فسمعت عبد الله بن عمر، یقول: قال عمر: أرسلوا إلی طبیبا ینظر إلى جرحی هذا. قال: فأرسلوا إلى طبیب من العرب، فسقى عمر نبیذا فشبه النبیذ بالدم حین خرج من الطعنه التی تحت السره، …
ترجمه متن :
از عبدالله بن عمر روایت شده است که: پدرم عمر بن خطاب فرستاد تا دکتر حاضر کرده تا به جراحتش نگاهی بیندازد. طبیب شراب به عمر داد و او خورد و از آن جراحتی که زیر نافش ایجاد شده بود خون همراه شراب خارج می شد.
الشیبانی، ابوعبد الله أحمد بن حنبل (متوفاى۲۴۱هـ)، مسند احمد بن حنبل ، ج ۱ ص ۳۹۰ ح ۲۹۴ – طبق مکتبه الشامله
المحقق: شعیب الأرنؤوط – عادل مرشد، وآخرون، إشراف: د عبد الله بن عبد المحسن الترکی، الناشر: مؤسسه الرساله .
ابن سعد از علمای بزرگ اهل سنت در کتاب معتبر الطبقات الکبری می‌نویسد :
عن عبد الله بن عبید بن عمیر أن عمر بن الخطاب لما طعن قال له الناس یا أمیر المؤمنین لو شربت شربه فقال أسقونی نبیذا وکان من أحب الشراب إلیه قال فخرج النبیذ من جرحه مع صدید الدم .
ترجمه متن :
از عبد الله بن عبید بن عمیر (نقل شده است) که هنگامی که عمر بن خطاب ، چاقو خورد ، مردم به او گفتند : ای امیر مومنان ، اگر نوشیدنی بنوشی (خوب است) ؛ پس گفت : به من نبیذ دهید !!! و نبیذ از دوستداشتنی ترین نوشیدنی ها در نزد وی بود .
عبد الله گفت: نبیذ از زخم وی همراه با لخته های خون خارج شد.
الزهری، محمد بن سعد بن منیع ابوعبدالله البصری (متوفاى۲۳۰هـ)، الطبقات الکبرى، ج ۳ ، ص ۳۵۴ ،المحقق: إحسان عباس، الناشر: دار صادر – بیروت – طبق برنامه مکتبه الشامله
و ابن عساکر الدمشقی الشافعی، (متوفاى۵۷۱هـ)، تاریخ مدینه دمشق، ج ۴۴ ، ص ۴۳۰
معنای نبیذ در کتب اهل سنت :
و نبیذ را اهل لغت ، این گونه معنا کرده‌اند :
وإنما سمی نبیذا لأن الذی یتخذه یأخذ تمرا أو زبیبا فینبذه فی وعاء أو سقاء علیه الماء ویترکه حتى یفور [ ویهدر ] فیصیر مسکرا .
به آن نبیذ گفته می شود ، زیرا کسی که آن را درست می کند خرما و کشمش را گرفته و آن ها را در ظرف یا مَشکی ریخته و سپس بر روی آن آب می ریزد . و آن را می گذارد تا (خود به خود) جوشیده و سر برود ؛ که در این صورت مست کننده می‌شود .
محمّد بن محمّد بن عبد الرزّاق الحسینی، أبو الفیض، الملقّب بمرتضى، الزَّبیدی (المتوفى: ۱۲۰۵هـ)،
تاج العروس من جواهر القاموس، ج ۵ ، ص ۵۰۰ ، ماده نبذ .
و محیی الدین نووی در کتاب المجموع می‌نویسد :
واما الخمر فهی نجسه لقوله عز وجل ( إنما الخمر والمیسر والأنصاب والأزلام رجس من عمل الشیطان ) ولأنه یحرم تناوله من غیر ضرر فکان نجسا کالدم واما النبیذ فهو نجس لأنه شراب فیه شده مطربه فکان نجسا کالخمر .
اما شراب نجس است ؛ زیرا خداوند عز و جل فرموده است : ” شراب و قمار و بت ها وتیرهای قرعه پلیدند و از عمل شیطانند” و نیز به این علت که نوشیدن آن اگر ( ترک آن ) ضرر نداشته باشد ، حرام است ؛ پس مانند خون نجس است ؛ و اما نبیذ ، پس آن نیز نجس است ؛ زیرا شرابی است که غلیظ شده و به طرب می آورد ؛ از این رو ، مانند شراب نجس است.
المؤلف: أبو زکریا محیی الدین یحیى بن شرف النووی (المتوفى: ۶۷۶هـ)،
المجموع شرح المهذب ((مع تکمله السبکی والمطیعی))، ج ۲ ، ص ۵۶۳ .
سوال از عزیزان اهل سنت :
آیا نوشیدن شراب حرام نیست آیا این کار مخالف قرآن و سنت پیامبر (ص) نیست؟؟؟؟
وقتی خلیفه مسلمانان حتی در لحظه مرگ هم شراب مینوشد آیا میتوان او را الگوی قرار داد؟؟؟؟؟؟؟؟؟
