روابط نامناسب ابوبکر و عمر باهم

عمر و ابوبکر با هم روابط حسنه اى نداشتند حتی به گواهی قرآن یکبار در محضر پیامبر صلی الله علیه وآله با هم درگیر شده و با صداى بلند با هم برخورد بی ادبانه کردند و سپس آیه دوم سوره حجرات در نکوهش و توبیخ آنان نازل گردید

خداوند در قرآن میفرماید :
یَّاءَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُواْ لاَ تَرْفَعُوَّاْ اءَصْوَ تَکُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِىِّ وَلاَ تَجْهَرُواْ لَهُ بِالْقَوْلِ کَجَهْرِ بَعْضِکُمْ لِبَعْضٍ اءَن تَحْبَطَ اءَعْمَ لُکُمْ وَاءَنتُمْ لاَتَشْعُرُونَ . حجرات / آیه ۲٫
اى کسانى که ایمان آورده اید! صداهایتان را بالاتر از صداى پیامبر نبرید و همان گونه که بعضى از شما نسبت به دیگرى بلند گفت وگو مى کنید، با پیامبر این گونه سخن مگویید! مبادا (به خاطر این صداى بلند که برخاسته از بى ادبى شما است ،) اعمال شما نادانسته نابود شود…

بخاری در این باره چنین می نویسد : + تصویر کتاب

۴۸۴۵ – حدثنا یسره بن صفوان بن جمیل اللخمی، حدثنا نافع بن عمر، عن ابن أبی ملیکه، قال: ” کاد الخیران أن یهلکا أبو بکر وعمر رضی الله عنهما، رفعا أصواتهما عند النبی صلى الله علیه وسلم حین قدم علیه رکب بنی تمیم، فأشار أحدهما بالأقرع بن حابس أخی بنی مجاشع، وأشار الآخر برجل آخر – قال نافع لا أحفظ اسمه – فقال أبو بکر لعمر: ما أردت إلا خلافی، قال: ما أردت خلافک فارتفعت أصواتهما فی ذلک، فأنزل الله: {یا أیها الذین آمنوا لا ترفعوا أصواتکم} [الحجرات: ۲] ” الآیه قال ابن الزبیر: «فما کان عمر یسمع رسول الله صلى الله علیه وسلم بعد هذه الآیه حتى یستفهمه، ولم یذکر ذلک عن أبیه یعنی أبا بکر»

خلاصه ترجمه :
چیزی نمانده بود که ابوبکر و عمر هلاک شوند، زمانی که هیئتی از بنی تمیم نزد پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله آمدند، در این حال یکی از آندو به اقرع بن حابس تمیمی حنظلی برادر بنی مجاشع اشاره کرد، دیگری هم به شخص دیگری اشاره کرد، در این حال ابوبکر به عمر گفت: تو خواستی با من مخالفت کنی. عمر هم به ابوبکر گفت: من چنین قصدی نداشتم و این بگو مگو میان آندو به قدری ادامه یافت که صدای آنان نزد رسول خدا (ص) بلند گردید و از این جهت بود که آیه فوق نازل گردید.

صحیح بخارى، ج ۶ ص ۱۳۷ ح ۴۸۴۵ – طبق برنامه مکتبه الشامله
و مسند احمد بن حنبل، ج ۴ ص ۶ – طبق برنامه مکتبه اهل بیت (ع)