لسان العاقل وراء قلبه و قلب الاحمق وراء لسانه .( نهج البلاغه ص ۱۱۰۶ حکمت ۲۹٫)
ترجمه :
زبان خردمند در پس دل او است یعنى عاقل اول تاءمل نماید در کلامى که میخواهد بگوید و آنرا بسنجد و نیک و بد آنرا ملاحظه نماید بعد از آن اظهار کند و لکن احمق بعکس است دلش در پس زبانش است اول ظاهر سازد قول خود را و بعد از آن تاءمل نماید.