پایگاه اطلاع رسانی وحید باقر پور کاشانی وحید باقر پور کاشانی
شخصی در پیش بزرگى از فقر خود شکایت میکرد و سخت مینالید.
بزرگ گفت : خواهى که ده هزار درهم داشته باشى و چشم نداشته باشى ؟
شخص : البته که نه. دو چشم خود را با همه دنیا عوض نمىکنم !!!
بزرگ گفت : عقلت را با ده هزار درهم ، معاوضه مىکنى ؟
شخص : نه !!!
بزرگ گفت : گوش و دست و پاى خود را چطور ؟
و شخص با فریاد گفت : هرگز !!!
بزرگ گفت : پس هم اکنون خداوند ، صدها هزار درهم در دامان تو گذاشته است. باز شکایت دارى و گله میکنى ؟! بلکه تو حاضر نخواهى بود که حال خویش را با حال بسیارى از مردمان عوض کنى و خود را خوشتر و خوشبخت تر از بسیارى از انسانهاى اطراف خود می بینى. پس آنچه تو را داده اند بسى بیشتر از آن است که دیگران را داده اند و تو هنوز شکر این همه را به جاى نیاورده ، خواهان نعمت بیشترى هستى !
