پایگاه اطلاع رسانی وحید باقر پور کاشانی وحید باقر پور کاشانی
صوت ســـخنرانی:
سخنران: دڪتر وحید باقرپور ڪاشانی
𑁍 ⋆ 𑁍 ⋆ 𑁍 ⋆ 𑁍 ⋆ 𑁍 ⋆ 𑁍 ⋆ 𑁍
•دانلود ڪلیپ، pdf و صوتِ سخنرانی با ڪلیڪ روے عبارات زیر:
┓ 🖌┏؛
┛┗؛ برهان افول در اثبات خدا در قرآن توسط حضرت ابراهیم علیه‌السلام↓📋 › ؛
در سوره‌ی مبارکه‌ی انعام از آیه‌ی ۷۵ تا ۷۹؛
﴿وَ کَذلِکَ نُری إِبْراهیمَ مَلَکُوتَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ لِیَکُونَ مِنَ الْمُوقِنینَ﴾
«و اینگونه به ابراهیم، ملکوت آسمان‌ها و زمین را نشان می‌دهیم، و برای اینکه از اهل یقین باشد».
تا این‌جا که فعلاً مورد بحث ما نیست. ملکوت آسمان و زمین و کشفی به جناب ابراهیم نشان دادن.
﴿فَلَمَّا جَنَّ عَلَیۡهِ ٱلَّیۡلُ رَءَا کَوۡکَبٗاۖ قَالَ هَٰذَا رَبِّیۖ فَلَمَّآ أَفَلَ قَالَ لَآ أُحِبُّ ٱلۡأٓفِلِینَ﴾
«پس هنگامی که شب او را فرا گرفت، ستاره‌ای دید، گفت این پروردگار من است. پس هنگامی که افول کرد، گفت من افول‌کننده را دوست ندارم».
دید جمعی ستاره‌پرست هستند، در روایات این را توضیح دادند. حضرت ابراهیم علیه‌السلام دروغ نگفت، می‌خواست این‌ها را تذکر بدهد. شب فرا رسید گفت این ستاره پروردگار من هست!
یعنی می‌خواست تنبه به این‌ها بدهد، گفت این ستاره پروردگار من هست!
این‌ها هم خوشحال شدند که حضرت ابراهیم علیه‌السلام جذب‌شان شده است!
بعد حضرت گفتند من این خدایی که افول می‌کند را دوست ندارم!
یعنی چی؟
یعنی خدایی که حادث هست! تغییر می‌کند! همیشه دیده نمی‌شود! یک شکل نیست! ثابت نیست!
این‌ها ناامید شدند!
﴿فَلَمَّا رَءَا ٱلۡقَمَرَ بَازِغٗا قَالَ هَٰذَا رَبِّیۖ فَلَمَّآ أَفَلَ قَالَ لَئِن لَّمۡ یَهۡدِنِی رَبِّی لَأَکُونَنَّ مِنَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلضَّآلِّینَ﴾
«پس هنگامی که ماه را تابان دید گفت این پروردگار من است. پس هنگامی که افول کرد گفت اگر پروردگار من، مرا هدایت نکند از قوم گمراهان خواهم بود».
سپس می‌گوید تو هم افول کردی، ماه هست، یک وقت می‌بینی نیست! تغییر کرده! دیده نشده! ماه نورش از چیست؟ ازخورشید هست.
﴿فَلَمَّا رَءَا ٱلشَّمۡسَ بَازِغَهٗ قَالَ هَٰذَا رَبِّی هَٰذَآ أَکۡبَرُۖ فَلَمَّآ أَفَلَتۡ قَالَ یَٰقَوۡمِ إِنِّی بَرِیٓءٞ مِّمَّا تُشۡرِکُونَ﴾
«هنگامی که خورشید را تابان دید گفت این پروردگار من است، این بزرگتر است.پس هنگامی که خورشید افول کرد، گفت ای قوم! همانا من از آنچه شرک می‌ورزید بری و بیزارم».
خورشید را دید، گفت این پروردگار من است؛ افول کرد! به تعبیری غروب کرد. گفت این تغییر می‌کند، افول می‌کند، این نمی‌تواند خدا باشد!
این آیه حدوث را می‌خواهد نشان بدهد، قرائتی از برهان حدوث را می‌خواهد ارائه دهد.
﴿إِنِّی وَجَّهۡتُ وَجۡهِیَ لِلَّذِی فَطَرَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ حَنِیفٗاۖ وَمَآ أَنَا۠ مِنَ ٱلۡمُشۡرِکِینَ﴾
«من با ایمان خالص رو به سوی خدایی آوردم که آفریننده‌ی آسمان‌ها و زمین است، و من هرگز از مشرکان نیستم».
این هم اشاره‌ای به برهان حدوث دارد.
دکتر وحید باقرپور کاشانی
