قاتل امام حسین علیهالسلام از منظر ملاصدرا:
پس زنهار که به علم ظاهر و صلاح بی بصیرت، مفتون و مغرور نگردی، که هر شقاوتی که به مردودان راه یافت، از غرور علم ظاهر و عمل بی اصل راه یافت، و آنچه در قصص الانبیاء خواندهای یا از احوال شهداء و اولیاء شنیدهای، از مصیبتها و محنتها که بهخاندان نبوت و ولایت و اهل بیت عصمت و طهارت راه یافته، اگر نیک دریابی، آنها همه از نفاق و کید اهل شید و ریا و غدر و حیله متشبهان باهل علم و تقوی برخواسته.
علی مرتضی علیهالسلام نه بضرب ابن ملجم بر زمین افتاد، بلکه بسکنجبین شهد صلاح ابو موسی اشعری و سرکه نفاق عمرو بن عاص شربت شهادت نوشید، و امام حسین علیه السلام نه بخنجر بیداد شمر ذی الجوشن خوابید، بلکه بهمعجون افیون پر سمّ مکر و افسون و تریاق پرزهر اتفاق اهل نفاق خونش با خاک کربلا آمیخته شد، که” قتل الحسین یوم السقیفه”.
|منبع: رسالهی سه اصل، جلد ۱، صفحهی: ۱۲۲