آل سعود از اعقاب "ربیعة بن نزار بن معد بن عدنان" و از "بنی بکر بن وائل" و "بنی ذُهْل ابن شیبان" به شمار میروند. چون جدّ اعلای آنها "محمد بن سُعود" در درعیه بر بنیاد تعالیم ابنعبدالوهاب حکومت این طایفه را تأسیس کرد، آنان را «آل سُعود» مینامند. نسبت سعود را چنین آوردهاند: سعود بن مُقرّن بن مَرْخای بن ابراهیم بن موسی بن ربیعة بن مانع مریدی. «مانع» از مشایخ قبیله بکر بن وائل بود و در قصبه «دُروع» از توابع طائف زندگی میکرد. او به سال۱۴۴۶ هـ ق/۱۸۵۰ به دعوت پسر عم خود «ابن دِرْع» که امیر مناطق «منفوحه» و «حجر الیمامه» و «جَزْعه» در نجد بود، نزد وی رفت و واحه «المُلَیْبِید» و «الغُضَیَّه» را از او به تیول گرفته به کشاورزی پرداخت. اما مانع و پسرش به شیوه سایر مشایخ عرب، خوی جنگجویی و تجاوز داشتند و گاهگاه به قبایل همسایه حمله میبردند. ربیعه به آل یزید تاخته مردان آن قبیله را از دم تیغ گذراند و زنان و اموالشان را تصاحب کرد. پسر او هم که موسی نام داشت، از راهزنان معروف نجد بود و در عهد او، آل سعود به صورت دستهای غارتگر در نجد شناخته شدند
مطالعه بیشتر »