بعد از اینکه عمرو عاص به حبشه رفت تا جعفر بن ابیطالب و همراهانش را پیش نجاشى پادشاه حبشه رسوا کند ! و آنها را از پادشاه حبشه تحویل گرفته و براى مجازات به حجاز نزد مشرکین برگرداند، ابوطالب نامهاى به نجاشى نوشته و در آن با سرودن ابیاتى نجاشى را دعوت به عدل و احسان با آنها کرده است.
ابن کثیر مىگوید:
وقد ذکر زیاد عن ابن إسحاق أنّ أبا طالب لمّا رأى ذلک من صنیع قریش کتب إلى النجاشی أبیاتاً یحضّه فیها على العدل وعلى الإحسان إلى من نزل عنده من قومه:
ونَعلم أبیتَ اللَّعْنَ أنَّکَ ماجِدٌ *** کریمٌ، فلا یَشقى لدیکَ المُجانبُ
وَنعلم بأنّ اللهَ زادَک بَسْطَهً *** وأفعالَ خیرٍ کلُّها بکَ لازِبُ
زیاد از ابن اسحاق نقل کرده است که ابوطالب زمانى که برخورد قریش را دید نامه اى به نجاشى نوشت و در آن ضمن ابیاتى او را به عدل و احسان نسبت به کسانى که از خانواده اش به او پناهنده شده اند دعوت کرد:
و مىدانیم که تو چنان خوب و کریم هستى که از طرف تو به کسى که نزد تو است ستم نمى شود.
و مىدانیم که خدا قدرت تو را زیاد کرده است و همه اسباب نیکى و خیر با تو عجین است.
محمد بن إسحاق بن یسار (متوفای ۱۵۱هـ)، سیره ابن إسحاق (المبتدأ والمبعث والمغازی)، ج ۴، ص ۲۰۳، تحقیق: محمد حمید الله، ناشر: معهد الدراسات والأبحاث للتعریف؛
الحمیری المعافری، عبد الملک بن هشام بن أیوب أبو محمد (متوفای۲۱۳هـ)، السیره النبویه، ج ۲، ص ۱۷۷، تحقیق طه عبد الرءوف سعد، ناشر: دار الجیل، الطبعه: الأولى، بیروت – ۱۴۱۱هـ؛
الکلاعی الأندلسی، أبو الربیع سلیمان بن موسى (متوفای۶۳۴هـ)، الإکتفاء بما تضمنه من مغازی رسول الله والثلاثه الخلفاء، ج ۱، ص ۲۴۳، تحقیق د. محمد کمال الدین عز الدین علی، ناشر: عالم الکتب – بیروت، الطبعه: الأولى، ۱۴۱۷هـ؛
القرشی الدمشقی، إسماعیل بن عمر بن کثیر أبو الفداء (متوفای۷۷۴هـ)، البدایه والنهایه، ج ۳، ص ۷۷، ناشر: مکتبه المعارف – بیروت.