برچسب آرشیوها: صوفیه

یشوای دهم (ع) همچون نیاكان بزرگوار خود خطر این گروه انحرافی را به مسلمانان گوش زد كرده آنان را از ارتباط وهمنشینی با صوفیان برحذرداشت، حسین بن ابی الخطاب، می گوید: با امام هادی (ع) در مسجد النبی بودم، گروهی از یاران آن حضرت از جمله ابو هاشم جعفری، نیز به ما پیوستند، در این هنگام جمعی از صوفیه وارد مسجد شد در گوشه ای دایره وار نشستند ومشغول ذكر لا اله الا الله شدند، امام (ع) رو به صحابه كرد وفرمود:

آیت الله مرعشی نجفی رضوان الله علیه در تعلیقشان بر کتاب « إحقاق الحق » فرموده اند : به نظر اینجانب، مصیبت صوفیه بر اسلام از بزرگترین مصائبی است که ارکان اسلام را ویران کرده و به بنیان آن خلل وارد نموده است و آن را درهم شکسته است. بعد از فحص زیاد و جستجو در لابلای سخنان صوفیه و ملاقات با رؤسای فرقه های مختلف آن، برایم روشن شد که این درد از راهبان مسیحی و دیرنشینان به دین اسلام سرایت کرده است. گروهی از اهل سنّت مانند حسن بصری، شبلی، معروف، طاووس، زهری، جنید و ... آن را آموختند

حدود و اختیارات قطب صوفیه برای اقطاب خود اختیارات فراوانی قائل هستند و این حدود و اختیارات از زبان کیوان قزوینی که از اقطاب مهم بوده و لقب منصور علیشاه را داشته است چنین خلاصه شده است : 1) من دارای همان باطن ولایت هستم، که خاتم الانبیاء داشت و به نیروی آن، تأسیس احکام تصوف را نمودم إلاّ اینکه او موسس و من مروج و مدیر و نگهبانم. 2) من می توانم عده ای را تکمیل کنم بطوری که روح قبائح را در تن آنها بمیرانم و یا از تن آنها بیرون کرده به تن دیگران (کفار) بیندازم. 3) من از قیود طبع و نفس آزادم.

اسامی این سلسله را برایتان مینویسم سپس مواردی را میگویم ببینید چقدر جالب است: حضرت محمد بن عبدالله (ص) حضرت امیرالمومنین امام علی (ع) حضرت امام حسن مجتبی (ع) حضرت امام حسین سید الشهدی(ع) حضرت امام علی بن حسن سجاد (ع)

برخی از مشایخ صوفیه با ابلیس روابط بسیار صمیمانه داشتند و او را مظهر جلال حق می شمردند [1] و استاد عقائد خود معرفی می كردند[2]؛ و لذا در اقوال آنان عباراتی كه حاكی از همدلی و همدردی با حُسن نظر نسبت به او، كوچك شمردن گناه او و حتی اثبات بی گناهی او، دیده می شود [3]. جمعی از بزرگان