چکیده نشست پنچم:
موضوع: جایگاه وحی در فهم معارف دینی
در این نشست در ابتدا آقای رضاداد گزارشی از نشستهای قبل ارائه نموده و سپس آیت الله مروارید به طرح دیدگاه خویش در این موضوع پرداختند.
استاد در این باره فرمودند: رابطه بین عقل و وحی در معارف دینی، تعامل است و تنافی در صورتی است که آنچه که عقل نامیدهایم صرف فرضیه و نظریه باشد و یا نقل، از دلیل معتبری اخذ نشده باشد.
وحی جایگاه مقوّم در فهم معارف دینی دارد و بحث در ابزار شناخت وحی میباشد. از تمام ادراکات عقلی همچون قیاس و استحسان نمیتوان به وحی رسید، چراکه کاشفیت از واقع ندارد چون این طریق عقلائی نیست.
اقسام نقل:
۱٫ اگر راوی، شخصی فقیه و مدلول روایت روشن و صریح باشد، آن نقل یقینی است.
۲٫ اگر مستند قطعی باشد به اینکه فرهیختگان آن نحله برداشت واحد دارند، آن نقل در حکم خبر متواتر است مثل حکم به حدوث زمانی عالم و یا روایات مربوط به عالم ذر.
۳٫ اگر خبر واحد است و مدلولش روشن میباشد و سند روایت معتبر است، آن روایت موجب اطمینان است که تفهیم و تفاهمات عقلائی براساس اطمینان است.
اگر در موضوعی به روایتی که موجب اطمینان نیست برخوردیم به آن روایت در حد خودش باید توجه نمود و در اعتقادات عدم توجه به چنین روایاتی جرأت میخواهد این قاعده براساس تفکر اصولی است.