پایگاه اطلاع رسانی وحید باقر پور کاشانی وحید باقر پور کاشانی
حاج میرزا ابوالفضل طهرانی در کتاب « شفاء الصدور فی شرح زیاره العاشور» گوید: « هیچیک از علمای اسلام جز عبدالمُغیث بغدادی که در رساله در منع لعن یزید نوشته، و محی الدین عربی، و عبدالقادر جیلانی، و عامّه نواصب که هیچ یک از اینها مسلمان نیستند، نباید ملتزم به این امر شوند.» [۱]و ایضاً گوید: « و از محی الدین عربی کلامی در «صواعق» نقل شده که تصریح به جمیع آنچه گفته ایم بر سبیل اجمال کرده، وَ عِبارَتُهُ هکَذا: لَمْ یَقْتُلْ یَزیدُ الْحُسَیْنَ إلّا بِسَیفِ جَدِّهِ ؛أیْ بِحَسَبِ اعْتِقادِهِ الْباطِلِ أنَّهُ الْخَلیفَهُ، وَ الْحُسَیْنَ باغٍ عَلَیهِ . وَ البَیْعَهُ سَبَقَتْ لِیَزیدَ وَ یَکْفی فیها بَعْضُ أهلِ الْحَلِّ وَ العَقْدِ. وَ بَیْعَتُهُ کَذلِکَ، لِأنَّ کَثیرینَ أقْدَموا عَلَیْها مُختارینَ لَها هذا مَعَ عَدَم ِالنَّظَرِ إلَی اسْتِخلافِ أبیهِ لَهُ، أمّا مَعَ النَّظَر لِذَلِکَ فَلا تُشْتَرَطُ مُوافَقَهُ أحَدٍ مِن أهلِ الْحَلِّ وَ العَقْدِ عَلَی ذلِک.»[۲]
« یزید حسین را نکشت مگر با شمشیری که جدّ حسین در کف یزید نهاده بود. یعنی موجب قتل حسین اعتقاد باطل یزید بود که خود را خلیفه و حسین را طغیان کننده بر خود می پنداشت . چرا که مردم قبلاً با یزید بیعت نموده بودند، و در تحقق بیعت ، بیعت بعضی از اهل حلّ و عقد کفایت می کند . و بیعت با یزید اینچنین بود، به علت آنکه بسیاری از مردم از روی اختیار اقدام بر بیعت با یزید کردند. این در صورتی است که از جانشین قرار دادن معاویه وی را در جای خود صرف نظر نمائیم؛ و اما با در نظر گرفتن استخلاف معاویه،دیگر موافقت أحدی از اهل حلّ و عقد، شرط نیست»
ابن عربی در کتاب « الغوامض و العواصم» می نویسد:
«إنّ یزیدَ إمامُ زمانِهِ، و خلیفهُ اللهِ فِی أرضِهِ، و خروجُ الحُسَین [الإمام علیه السلام] کانَ غَیرَ مَشروعٍ، و اِنَّ الحُسینَ قُتِلَ بِشَرِیعَهِ جَدِّهِ؛ یزید پیشوای زمان خودش و خلیفه خدا در زمینش بود و خروج (جنگیدن) حسین مشروع نبود, بنابراین حسین براساس شریعت جدّش کشته شد» [۳]یعنی همان طور که در شریعت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم است که هر کس بر ضد امام زمان خودش قیام کند، باید کشته شود، به همان جهت حسین بن علی علیه السلام کشته شد.
آیت الله سید عزالدین زنجانی در مقدمه کتاب «اشعه اللمعات» در ذیل عبارت ابن عربی می نویسد: « فَضَّ اللهُ فاکَ، و عَلیکَ و عَلَی کُلِّ مُنحَرفٍ، مُعانِدٍ حَفنَهً مِنَ التُّرابِ! بِأَیِّ حُجَّهٍ کانَ یزیدُ القُرود و الفُهُود إمامَ المُسلِمینَ، و خَلِیفَهَ اللهِ فی الأرضِ أَبِقَتلهِ سَیِّدَ شَبابِ أَهلِ الجَنَّهِ؟! أَم بِإباحَهِ مدِینَهِ الرَّسولِ، حتَّی حَمَلَت أَلفُ باکِرٍ مِنَ السَّفاحِ؟! أَم بِحَرقهِ الکعبه، کانَ إماماً للمسلمین؟!. یعنی خدا دهانت را بشکند و بر دهان تو و هر منحرف معاند دیگر خاک باد! به کدام دلیل یزید بوزینه باز، پیشوای مسلمان ها و جانشین خدا در روی زمین شد، آیا با کشتن سید شباب اهل جنّت (ابا عبدالله الحسین)؟! یا مباح کردن ناموس مهاجر و انصار که در مدینه الرسول صلی الله علیه و آله و سلم هزار دختر به طور غیر مشروع حامله شدند؟! و یا با آتش کشیدن کعبه؟!»
۱ و ۲- « شفاءالصدور» طبع سنگی، ص۳۰۲و ص ۳۱۰ و ۳۱۱)
۳- سید باقر شریف قرشی: حیاه الإمام حسین، ج۳، ص ۴۰۳ به نقل از الغوامض و العواصم، محیی الدین العربی، ص ۲۳۲٫
