پاسخ

بر اساس روایاتی که در کتاب های شیعه و اهل سنت نقل شده است ، رسول خدا صلی الله علیه وآله برای امام حسین علیه السلام در جمع صحابه روضه خوانی کرده و صحابه نیز گریه کرده اند که در این مجال به ذکر آن می پردازیم:

نقل سید بن طاووس در لهوف

مرحوم سید بن طاووس در این خصوص چنین نقل می کند:

… خرج النبی صلی الله علیه وآله وسلم فی سفر له فوقف فی بعض الطریق واسترجع ودمعت عیناه فسئل عن ذلک . فقال : هذا جبرائیل علیه السلام یخبرنی عن أرض بشط الفرات یقال لها کربلاء یقتل علیها ولدی الحسین ابن فاطمه علیه السلام فقیل له : من یقتله یا رسول الله ؟ فقال : رجل اسمه یزید لعنه الله وکأنی أنظر إلی مصرعه ومدفنه ، ثم رجع من سفره ذلک مغموما فصعد المنبر فخطب ووعظ والحسن والحسین علیهما السلام بین یدیه فلما فرغ من خطبته وضع یده الیمنی علی رأس الحسن ویده الیسری علی رأس الحسین ، ثم رفع رأسه إلی السماء وقال : ( اللهم إن محمدا عبدک ونبیک وهذان أطائب عترتی وخیار ذریتی . وأرومتی ومن أخلفهما فی أمتی وقد أخبرنی جبرائیل علیه السلام أن ولدی هذا مقتول مخذول . اللهم فبارک له فی قتله واجعله من سادات الشهداء اللهم ولا تبارک فی قاتله وخاذله . ) قال : فضج الناس فی المسجد بالبکاء والنحیب ، فقال النبی صلی الله علیه وآله وسلم أتبکونه ولا تنصرونه.

پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم به سفری رفتند در بین راه در مکانی توقف نمودند و آیه ]إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ [ را قرائت نمودند و اشک از چشمانشان جاری شد، (اصحاب ایشان) جویای علت گریه شدند ، حضرت فرمودند این جبرئیل علیه السلام است که از سرزمینی در کنار رود فرات به نام کربلا خبر می دهد که فرزندم حسین پسر فاطمه (علیهما السلام) در آنجا به شهادت می رسد؛ به آن حضرت عرض شد، ای رسول خدا قاتل او کیست ؟ حضرت فرمودند مردی به نام یزید که خداوند او را لعنت کند؛ گویا اکنون محل شهادت و محل دفنش را می بینم.

پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله با غم و اندوه از سفر بازگشتند و بر فراز منبر رفتند، خطبه خواندند و موعظه نمودند در حالی که (امام) حسن و (امام) حسین علیهما السلام در مقابل ایشان بودند. وقتی خطبه ایشان تمام شد دست راست خود را بر سر (امام) حسن و دست چپ شان را بر سر (امام) حسین علیهما السلام گذاشتند، سپس سر را به آسمان بلند کردند و عرضه داشتند خداوند! محمد بنده و پیامبر توست و این دو (از) پاک ترین و بهترین عترت و فرزندان و نسل من هستند و از بهترین کسانی اند که بعد از خود در میان امتم به جای می گذارم ، جبرئیل علیه السلام به من خبر داده که این فرزندم (امام حسین علیه السلام) را مورد اهانت قرار می دهند و شهیدش می کنند. خداوندا شهادتش را برایش مبارک گردان و او را از آقایان شهدا قرار ده ، خداوندا مبارک نگردان کسی را که به او اهانت کرده و قاتل اوست.

راوی در ادامه می گوید : مردم در مسجد از شدت گریه ، ضجه و فریاد می زدند، در این هنگام پیامبر فرمودند: آیا برایش گریه می نمایید و یاریش نمی کنید؟!.

 

سید بن طاووس الحسینی ، علی بن موسی بن جعفر بن محمد (متوفای۶۶۴هـ)، اللهوف فی قتلی الطفوف، ص ۱۴- ۱۵، بیروت، ناشر : منشورات الاعلمی للمطبوعات، و در چاپ انوار الهدی، قم ، چاپ: اول، ۱۴۱۷ هـ.ق نیز همین صفحه می باشد

 

 

 

 

ابن اعثم در الفتوح

ابن اعثم نیز این جریان را ذکر کرده است:

وکأنی أنظر إلی مصرعه ومدفنه بها وقد اهدی برأسه و الله ما ینظر أحد إلی رأس ولدی الحسین فیفرح إلا خالف الله بین قلبه ولسانه .. ..وضج الناس فی المسجد بالبکاء…

گویا من محل افتادن و مدفن او( امام حسین (ع) ) را می بینم که سر او به عنوان هدیه فرستاده می شود ، به خدا سوگند هیچ کسی به سر حسینم با خوشحالی نگاه نمی کند مگر اینکه خداوند بین قلب و زبانش مخالفت ایجاد می کند (کنایه از اینکه آن فرد منافق است، با زبانش به یگانگی خدا و رسالت پیامبر صلی الله علیه وآله شهادت می دهد اما در قلبش یگانگی خدا و رسالت پیامبر صلی الله علیه وآله را قبول ندارد)

 

ابن اعثم الکوفی، ابی محمد احمد، الفتوح ، تحقیق : علی شیری، دار الأضواء ، بیروت، الطبعه الاولی، ۱۴۱۱هـ.ق، ج۴، ص ۳۲۵ (به نقل از ابن عباس)؛

 

خوارزمی در مقتل الحسین

وی نیز در مقتل خود این موضوع را آورده است:

خوارمی، ابی الموید الموفق بن احمد المکی اخطب،(متوفای ۵۶۸) مقتل الحسین ، ج۱، صص ۲۳۸- ۲۳۹ تحقیق علامه سماوی، انتشارات انوار الهدی، الطبعه الثانیه، ۱۴۲۳ق

 

 

 

 

 

 

 

 

نتیجه

 

همان طور که ملاحظه نمودید در این نقل، علمای شیعه و اهل تسنن روایت کرده اند که پیامبر صلی الله علیه وآله برای امام حسین علیه السلام در جمع صحابه روضه خوانی کردند و صحابه نیز برای ایشان نه تنها گریه بلکه ضجه زدند. بنابراین اعتراض وهابیان به عزاداری و روضه خوانی برای ائمه علیهم السلام در واقع دهان کجی و جسارت به پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله و تعالیم اسلام است.